Την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου, μιά ηλιόλουστη μέρα, μετά τη θεία Λειτουργία στην Παναγία Πισιδιώτισσα, ὸσοι μπορέσαμε από την Ορθόδοξη Κοινότητα της Αλάνυας επισκεφθήκαμε την ερειπωμένη πόλη Σύεδρα. Ήταν μια αρχαία ελληνιστική πόλη, που ιδρύθηκε το 3ον π.Χ. αιώνα, στο ανατολικό άκρο του σημερινού Νομού Ατταλείας, σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από την Αλάνυα, μετά το Μὰχμουτλαρ. Τα ερείπια που βλέπουμε σήμερα, φανερώνουν ότι στην αρχαιότητα ήταν μια μεγάλη και ευημερούσα πόλη. Από τον 3ον μ.Χ. αιώνα τα Σύεδρα ήταν έδρα Επισκοπής, που υπαγόταν στην Μητρόπολη Σίδης.
Όταν φθάσαμε στην κορυφή του λόφου θαυμάσαμε τις πολλές και καλοδιατηρημένες κολόνες, την αψίδα του θριάμβου, αρχαίες δεξαμενές, τα ερείπια ενός λουτρού, καθώς και ένα υψηλό διώροφο κτίριο, στο οποίο διατηρείται τμήμα παλαιού ψηφιδωτού. Μερικοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι αυτό ήταν βασιλική, άλλοι υποστηρίζουν ότι ίσως ήταν παλάτι. Απολαύσαμε από εκεί ψηλά την όμορφη θέα της Μεσογείου και -με την ενδιαφέρουσα ξενάγηση των αδελφών μας Inga και Αλέξανδρου στα αρχαία κτίσματα- νιώσαμε την ατμόσφαιρα της αρχαίας πόλης, που κάποτε έσφυζε από ζωή.
Ο κύριος σκοπός του ταξιδιού μας αυτού ήταν να επισκεφθούμε το σπήλαιο με το Βαπτιστήριο, το οποίο είχαν λαξεύσει στο βράχο οι πρώτοι χριστιανοί, προφανώς κατὰ τους χρόνους των διωγμών. Κρίνοντας από τις καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες, οι χριστιανοί θα συγκεντρώνονταν εδώ για τη θεία λατρεία και το μυστήριο του βαπτίσματος. Γι αυτό κι εμείς, όπως και οι πρώτοι Χριστιανοί εκείνων των μακρινών χρόνων, βοηθώντας ο ένας τον άλλο (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης) διασχίσαμε τις δύσκολες βραχώδεις πλαγιές, ανάμεσα στους θάμνους και προχωρούσαμε όλοι μαζί προς τον τόπο του προορισμού μας, σαν να κάναμε λιτανεία στη μνήμη εκείνων των Χριστιανών που κράτησαν το φως του Ευαγγελίου του Χριστού, που φωτίζει μέχρι σήμερα ολόκληρο τον κόσμο.
Με πόση συγκίνηση προχωρήσαμε μέσα στο σκοτεινό σπήλαιο που φωτίστηκε μόλις ανάψαμε τα κεριά μας για την κοινή προσευχή! Ο Ιερέας μας, ο πατήρ Κωνσταντίνος φόρεσε το Επιτραχήλι του και τέλεσε Τρισάγιο για την ανάπαυση των ψυχών όλων όσων "ετελειώθησαν ειρηνικώς είτε μαρτυρικώς" στον τόπον αυτόν, από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους έως των εσχάτων.
Το κείμενο έγραψε η Μαρίνα Ivannikova