Η σημερινή Παραβολή του ασώτου υιού προβάλλει, κατά τρόπον εντυπωσιακό, τις θλιβερές συνέπειες της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό και την απέραντη πατρική αγάπη του Θεού προς κάθε άνθρωπο, ακόμα και στον πιό αμαρτωλό.
Στη ζωή της Εκκλησίας έχουμε έξοχα παραδείγματα πιστών χριστιανών, γνωστών ως Μάρτυρες, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν κατά τρόπον συγκινητικό στη μεγάλη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, που έφθασε μέχρι τη θυσία του Υιού Του στο Γολγοθά. Από αγάπη προς τον Χριστό οι Άγιοι Μάρτυρες δέχθηκαν πρόθυμα να θυσιάσουν τη ζωή τους προς χάριν Του! Ένας από αυτούς τους Μάρτυρες, είναι ο Άγιος Θεόδωρος (ο Τήρων) που εορτάζουμε από απόψε με τον Εσπερινό. (Αποκαλείται Τήρων, γιατί ανήκε στην στρατιωτική λεγεώνα των Τηρώνων, ώστε να διακρίνεται από τους άλλους Αγίους που έφεραν το όνομα Θεόδωρος).
Ο Άγιος Θεόδωρος, ο Τήρων, καταγόταν από χωριό της Αμάσειας της Μικράς Ασίας, και έζησε κατά τους χρόνους των ρωμαίων αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 – 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 – 312 μ.Χ.). Διαβλήθηκε στον Διοικητή του στρατιωτικού τάγματός του ως Χριστιανός και κλήθηκε σε εξέταση και απολογία, για το εάν όντως πιστεύει στο Θεό των Χριστιανών. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό και με θάρρος, το οποίο αντλούσε από την χάριν του Αγίου Πνεύματος. Ο Διοικητής του, για να τον παραπλανήσει, του είπε: πίστευε ότι θέλεις μέσα σου, αλλά έλα να προσκυνήσεις και να θυσιάσεις στους θεούς μας, για να δείξεις ότι υπακούεις στον Αυτοκράτορα. Ο Άγιος όμως δεν υπέκυψε στον πειρασμό αυτόν. Η θερμή αγάπη του προς τον Χριστό τον έκανε να πεί με αποφασιστικότητα: Είμαι χριστιανός καί τον Χριστόν μου προσκυνώ και αυτού είμαι στρατιώτης και σε Αυτόν μόνο θυσιάζω.
Τελικά, μετά από φυλακίσεις και μαρτύρια ρίχτηκε από τους φανατικούς ειδωλολάτρες σε αναμμένο καμίνι, όπου και τελειώθηκε μαρτυρικά, για την αγάπη του Χριστού! Ο Κύριος είπε: "Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη του φίλου του" (Ιωάν. 15,13). Και ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος εξέφρασε την υπέρτατη αγάπη του στον Χριστό με τη θυσία του.
Για τον Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο, (όπως και για τις μυριάδες των άλλων Μαρτύρων), η θυσία της ζωής τους για τον Χριστό ήταν κάτι το φυσιολογικό. Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, έγινε άνθρωπος· και για να σώσει εμένα από τον αιώνιο θάνατο, θυσίασε τον εαυτό Του! Τι ποιό φυσικό, αν χρειαστεί, κι εγώ να θυσιάσω την εδώ ζωή μου από ευγνωμοσύνη και αγάπη προς Αυτόν!
Βέβαια, δεν καλούνται όλοι οι χριστιανοί να υποστούν στη ζωή τους μαρτύρια, επειδή πιστεύουν στο Χριστό. Όμως καλούμαστε όλοι να έχουμε αυτό το πνεύμα της θυσίας χάριν του Χριστού και να διατηρούμε στις καρδιές μας θερμή την αγάπη μας προς Αυτόν, ο Οποίος "πρώτος μας αγάπησε" (Α' Ιωάν. 4,19).
Όμως, για να αγαπήσουμε το Θεό, πρέπει να Τον γνωρίζουμε. Όπως είπε ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, άλλο είναι να πιστεύεις στο Χριστό και άλλο να γνωρίζεις το Χριστό!Και το ερώτημα που καθένας μας πρέπει να θέτει στον εαυτό του είναι· εγώ γνωρίζω το Χριστό; Έχω σχηματίσει την πραγματική εικόνα του Χριστού μέσα μου; Μήπως τον βλέπω ως τιμωρό για τις αμαρτίες μου και τον φοβάμαι; Αλλά ο Χριστός μας είπε: "Εσάς σας ονόμασα φίλους" (Ιωάν. 15,15). Έχουμε νιώσει τον Χριστό ως φίλο μας! Ίσως κάποιον να τον σκανδαλίζει αυτή η έννοια· τόσο πολύ κατεβαίνει ο Χριστός και μπορώ εγώ να τον θεωρώ φίλο μου; Όντως είναι εκπληκτικό! Θα ήταν απίστευτο αν δεν μας το έλεγε και το επαναλάμβανε ο Ίδιος, για να το καταλάβουμε καλά: "ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε" (Ιωάν. 15,14). Η λέξη φίλος, προέρχεται από το ρήμα φιλώ που σημαίνει αγαπώ. Άρα, ο φίλος μου είναι ο αγαπημένος μου. Η σχέση δύο φίλων είναι σχέση αγάπης. Επομένως και η σχέση μου με τον Χριστό, ως φίλου μου είναι σχέση αγάπης. Αυτό το στοιχείο κυριαρχεί στη σχέση μου με τον Χριστό. Τον φίλο μου τον αγαπώ, δεν τον φοβάμαι. Έτσι και τον Χριστό· τον αγαπώ, δεν τον φοβάμαι. "Ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον" (Α' Ιωάν.4,18).
Πώς συνήθως εκδηλώνω την αγάπη μου στο φίλο μου που ειλικρινά αγαπώ; Τι κάνω;
-Ασφαλώς κάνω αυτό που καταλαβαίνω ότι τον ευχαριστεί. Έ, αυτό καλούμαι να κάνω και για τον μεγάλο φίλο μου, τον Χριστό. Να φροντίζω καθημερινά, όλο και περισσότερο να μελετώ τι θέλει από μένα ο Χριστός, ποιό είναι το θέλημά Του, και πρόθυμα να το εκτελώ. Όχι από φόβο, για να μή με τιμωρήσει· ούτε από συμφέρον για να με αμείψει· αλλά από καθαρή ανυπόκριτη αγάπη. Έτσι διατηρείται η φιλική, αγαπητική σχέση μας με τον Χριστό, όπως το είπε και ο Ίδιος. "Εσείς είστε φίλοι μου, αν κάνετε αυτά που σας παραγγέλλω" (Ιωάν.15,14).
-Και κάτι ακόμη. Δυό αγαπημένοι φίλοι επιδιώκουν να βρίσκουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο, για να χαίρεται ο ένας την παρέα του άλλου, να βλέπονται και να συνομιλούν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Χριστιανό που αγαπά τον Χριστό. Αρέσκεται να είναι μαζί Του, είτε στο σπίτι Του, στο Ναό Του, μαζί με τους άλλους, είτε μόνος του, όπου κι αν βρίσκεται, και να έχει τη χαρά να μιλάει στον αγαπημένο Του Χριστό με την προσευχή.
Είθε, αδελφοί μου, με τις πρεσβείες του Αγίου Θοδώρου, συνεχώς να αυξάνεται η αγάπη μας προς τον Χριστό και ενωμένοι μαζί Του με θερμή, ειλικρινή αγάπη, να απολαμβάνουμε τη χαρά της παρουσίας Του και εδώ και στον ουρανό, αιώνια. Αμήν.