Η Αγία Τατιανή, που γιορτάζουμε σήμερα, ανήκει στην τάξη των Διακονισσών. Όπως γνωρίζουμε από τα Ιερά Ευαγγέλια εκτός από τους Αποστόλους, ακολουθούσαν τον Ιησού και γυναίκες, οι οποίες " διηκόνουν Αὐτῷ ἀπό τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς"(Λουκ. 8,3).
Πιστές γυναίκες, με ιεραποστολικό ζήλο βοήθησαν με ποικίλους τρόπους και τους Αγίους Αποστόλους στο δύσκολο έργο τους, όπως η Φοίβη, την οποία ο Απόστολος Παύλος χειροτόνησε Διάκονον της Εκκλησίας στις Κεγχρεές Κορίνθου.
Από τους Αποστολικούς χρόνους, λοιπόν, καθιερώθηκε ο θεσμός των Διακόνων γυναικών στις χριστιανικές Εκκλησίες. Αναφέρεται ότι στον Ναό της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σαράντα Διακόνισσες. Μία, δε, περίφημη για το έργο της Διακόνισσα στην Κωνσταντινούπολη είναι η Ολυμπιάς, συνεργός του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου.
Οι Διακόνισσες χειροτονούνταν από τον Επίσκοπο του τόπου, για να τον βοηθούν στο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Αναλάμβαναν ειδικές αποστολές που ευκολότερα θα μπορούσε να φέρει εις πέρας μία γυναίκα· πολύτιμη ήταν η διακονία των Διακονισσών και στις Βαπτίσεις γυναικών.
Σε αυτή την τάξη των Διακονισσών είχε ενταχθεί, με την χειροτονία που δέχθηκε από τον Επίσκοπο Ρώμης, η Αγία Τατιανή και διακονούσε την Εκκλησία της Ρώμης.
Η Διακόνισσα Τατιανή έζησε στις αρχές του γ' αιώνα. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Ρώμης. Ο πατέρας της διετέλεσε τρεις φορές Ύπατος Ρώμης (ανώτατος άρχοντας μετά τον Αυτοκράτορα).
Έτσι η Τατιανή μεγάλωσε μέσα σε πλούτη και τιμές που απολάμβανε η οικογένειά της, αλλά δεν προσκολλήθηκε σ' αυτά. Όταν γνώρισε τον Χριστό, όλα τα υλικά αγαθά και την ανθρώπινη δόξα, όπως ο Απόστολος Παύλος, τα θεώρησε άχρηστα και τιποτένια μπροστά στο ανώτερο αγαθό που κέρδισε γνωρίζοντας τον Ιησού Χριστό ως Κύριόν της ( βλέπ. Φιλιπ. 3,8-9). Γι ̓αυτό αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της στον Χριστό και στην Εκκλησία. Μπορούμε να φανταστούμε με πόσο ζήλο επιδόθηκε στο πολύπλευρο έργο της ως Διάκονος Χριστού! Ασφαλώς και με προσωπικά της έξοδα θα βοηθούσε φτωχούς, ασθενείς, ορφανά παιδιά, και πλήθος άλλων ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Με τον λόγο της και το παράδειγμά της πολλούς από τους ειδωλολάτρες, ακόμη και της ανωτέρας κοινωνίας της Ρώμης είλκυσε στο Χριστό. Έτσι, τόσον η καταγωγή της από αριστοκρατική οικογένεια, όσον και η υποδειγματική χριστιανική ζωή της και ο ένθεος ζήλος, με τον οποίον εκτελούσε τα καθήκοντά της, συνέβαλαν στο να αποκτήσει η Διακόνισσα Τατιανή μεγάλη φήμη μεταξύ των Χριστιανών.
Όμως η δράση της χριστιανής Διακόνισσας ενόχλησε τους ειδωλολάτρες, που έβλεπαν πολλούς να παύουν να προσφέρουν θυσίες στους θεούς της Ρώμης και να γίνονται χριστιανοί. Γι ̓αυτό, στον διωγμό εναντίον των χριστιανών, που εκήρυξε ο αυτοκράτορας Σεβήρος, κατήγγειλαν την Τατιανή στον αυτοκράτορα ότι προπαγανδίζει την απαγορευμένη θρησκεία των Χριστιανών. Ο αυτοκράτορας διέταξε και την οδήγησαν μπροστά του, νομίζοντας ότι με το κύρος του θα την πείσει να επανέλθει στη θρησκεία των προγόνων της. Μάλιστα, την πήρε μαζί του και πήγαν σε ειδωλολατρικό ναό. Εκεί όμως η Αγία, με μια θερμή προσευχή στο Χριστό, συντάραξε τα ξόανα (τα ξύλινα αγάλματα) των θεοτήτων της ειδωλολατρίας και τα γκρέμισε στο δάπεδο. Για τον λόγο αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Την κτύπησαν και με σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τα βλέφαρα. Έπειτα την κρέμασαν και της ξύρισαν το κεφάλι. Ακολούθως την έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα άγρια θηρία, αλλά αυτά δεν τόλμησαν να την βλάψουν. Ύστερα από όλα αυτά, οι ειδωλολάτρες, έκοψαν την Τίμια κεφαλή και κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αγία εισήλθε με το στέφανο της δόξας στη χαρά του Κυρίου της.
Είναι εντυπωσιακό το ότι η Τατιανή κόρη ανωτάτου άρχοντα της Ρώμης, σε εποχή που οι νόμοι του Κράτους καταδίκαζαν σε θάνατο τους χριστιανούς, έλαβε το θάρρος όχι απλώς να βαπτιστεί και να ζεί ως χριστιανή, αλλά και να αναλάβει επίσημο διακόνημα στην Εκκλησία. Να δραστηριοποείται φανερά, χωρίς να υπολογίζει τους κινδύνους που διέτρεχε η ζωή της. Η θερμή αγάπη της προς τον Χριστό την έκανε να μην υπολογίζει τίποτε, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: "Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα;" ( Ρωμ. 8,35). "Πέπεισμαι γάρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή ... οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν" (στίχ.38-39). Και γι' αυτή την αγάπη της στο Χριστό έδωσε και το αίμα της.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, η φλογερή αγάπη στον Χριστό της Αγίας Μάρτυρος Τατιανής ας πυρπολεί και τις δικές μας καρδιές. Ας μη επιτρέπουμε πρόσωπα ξένα προς τον Θεό, ή ότιδήποτε άλλα πράγματα να επηρεάζουν τον τρόπο της ζωής μας και να μας αποκόπτουν από την αγάπη στον Χριστό. Επίσης η προθυμία της Αγίας Διακόνισσας Τατιανής, με κίνδυνο της ζωής της να διακονεί την Εκκλησία, ας παρακινεί και μας με θεϊκό ζήλο, ανιδιοτέλεια, ταπεινοφροσύνη και ευλάβεια να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στις ποικίλες ανάγκες της Εκκλησίας, με την καθοδήγηση των Λειτουργών της Εκκλησίας μας.