"Περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς "(Ἐφ. 5,2).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, του οποίου την μνήμη εορτάζουμε σήμερα, μαζί με τον άλλον κορυφαίο Απόστολον Πέτρο, συχνὰ προτρέπει: «Περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἠμῶν προσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ Θεῷ» (Ἐφεσ. 5,2). Αὐτὴ ἡ ἀρετὴ τῆς ἀγάπης, περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα πλησιάζει τὸν ἄνθρωπο πρὸς τὸν Θεό. Μὲ τὸ νὰ ἀγαπᾶς γίνεσαι κοινωνὸς Θεοῦ, ὅμοιος μὲ τὸν Θεό. Τὸ ἴδιο εἶχε τονίσει καὶ ὁ Χριστός: «Εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως γένησθε ὅμοιοι τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 5,44-45).
Αὐτὴν τὴν ἀγάπη εἶχε ὡς κανόνα ζωῆς καὶ τὴν τήρησε ὁ Παῦλος ὡς τὸ τέλος τοῦ βίου του. Κανένας δὲν ἀγάπησε, καὶ τοὺς ἐχθρούς του ἀκόμη, ὅσον ὁ Παῦλος. Κανένας δὲν εὐεργέτησε αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐπιβουλεύονταν ὅσο ὁ Παῦλος. Κανένας δὲν ἔπαθε τόσα γι’ αὐτούς, ποὺ τὸν λυποῦσαν, ὅσα ὁ Παῦλος. Ὁ Παῦλος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀποτόλμησε νὰ θεωρήσει τὴν ἀγάπη «μείζονα» ἀρετή, ὑπέρτερη καὶ ἀπὸ τὶς ἀρετὲς τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐλπίδος: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα. Μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη» (Α΄Κορ.13,13).
Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι μία θεωρητικὴ καὶ συναισθηματικὴ ὑπόθεση. Γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινὴ πρέπει νὰ ἔχει πρακτικὲς ἐφαρμογὲς στὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτὸ ὁ Παῦλος φροντίζει ἐνεργὰ γιὰ ὅλους. Για τους αρρώστους, κάνει εράνους για τους χριστιανούς των Ιεροσολύμων, για τους συνεργούς του που ταξίδευαν να έχουν εφόδια. Ἐκεῖ δέ, ποὺ μένει κανεὶς ἔκπληκτος, ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ ἀγάπη τοῦ Παύλου, εἶναι στὴν περίπτωση ἑνὸς δούλου του Ονήσιμου, ποὺ ἔκλεψε τὸ ἀφεντικό του καί δραπέτευσε. Ὅταν κατέφυγε στὴ Ρώμη καὶ ἦταν ἐκεῖ φυλακισμένος ὁ Παῦλος τὸν βοήθησε νὰ μετανοήσει καὶ νὰ ἀλλάξει τρόπο ζωῆς. Και μετά τον στέλνει πίσω στο αφεντικό του τον Φιλήμονα με θερμό συστατικό γράμμα και τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν συγχωρήσει τον Ονήσιμο καὶ νὰ τὸν δεχθεῖ μὲ ἀγάπη. Ἀναλαμβάνει δὲ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος νὰ ἀποπληρώσει τὸ χρέος καὶ τὴ ζημιά, ποὺ τοῦ εἶχε προξενήσει ὁ δοῦλος καὶ τὸν παρακαλεῖ»: «νὰ τὸν δεχθεῖς ὄχι ὡς δοῦλον πλέον, ἀλλ’ ὡς ἀδελφὸν ἀγαπητόν ὅπως θὰ δεχόσουν ἐμένα». Ἂν γιὰ τὸν δοῦλο Ὀνήσιμο ὁ Παῦλος ἔδειξε τόση ἀγάπη, καταλαβαίνει κανεὶς τί ἔκανε γιὰ πολλοὺς ἄλλους.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, στήν 3η ὁμιλία του γιὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, λέγει: «Ἀπόκτησε τὴν ἀγάπη τοῦ Παύλου καὶ θὰ λάβεις τὸ στεφάνι τῆς δόξης. Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης ἀνέδειξε τὸν Παῦλο σ’ αὐτὸ ποὺ ἔφθασε. Αὐτὴν τὴν ὁδὸ τῆς ἀγάπης νὰ βαδίζουμε καὶ μεῖς συνεχῶς, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε κι εμείς στην ουράνια Βασιλεία νὰ λάβουμε τὰ στεφάνια τῆς νίκης τῶν πνευματικῶν μας ἀγώνων».
Σ’ ἐκεῖνον, ποὺ θὰ προβάλει τὴν ἔνσταση, ὅτι ὁ Παῦλος ἦταν μία ἐξαίρεση καὶ μοναδικὴ περίπτωση στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἑπομένως ἡ μίμηση εἶναι ἀνέφικτη γιὰ μᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος θὰ ἀπαντήσει: «Μὴ θεωροῦμε ἀδύνατον τὸ νὰ μιμηθοῦμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Καὶ ὁ Παῦλος εἶχε ὅμοιο μέ μᾶς σῶμα καὶ ὅμοια ψυχή. Μὲ τὶς ἴδιες τροφὲς μὲ τὶς δικές μας ζοῦσε καὶ σὲ παρόμοιο κοινωνικὸ περιβάλλον. Ἀλλὰ ἀπέκτησε, μεγάλη προθυμία καὶ θερμὸ ζῆλο νὰ μιμηθεῖ σὲ ὅλα τὸν Χριστό. Ἐὰν ἔχουμε ζῆλον, τίποτε δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ ὁμοιάσουμε τοῦ Παύλου. Ἐπειδὴ εἶχε τὴν προθυμία ἔλαβε τὴ Χάρη» (Ὁμιλία 4η).
Είθε λοιπόν, κι εμείς όλοι μας να προσπαθήσουμε να του ομοιάσουμε. Και αν ομοιάσουμε στον Παύλο θα ομοιάσουμε και με τον Χριστό, ο Οποίος από αγάπη για μας θυσίασε και τη ζωή Του.