Biblos
Location
Book
- Λεπτομέρειες
Με τον ερχομό του Κυρίου στο Άγιο Θυσιαστήριο η θεία Λειτουργία προσλαμβάνει μια ιδιαίτερα εορταστική ατμόσφαιρα. Αναπολούντες το μεγάλο έργο της σωτηρίας, που επετεύχθη με τον ερχομό στον κόσμο του Θεού Λόγου, του Ιησού Χριστού, και με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, με χαρά και ενθουσιασμό ψάλλουμε ύμνους που αναφέρονται στην Ανάσταση του Χριστού -αν είναι Κυριακή- ή στην εορταστική περίοδο που διανύουμε. Ψάλλονται επίσης τα Απολυτίκια του εορταζομένου Αγίου της ημέρας, και του Ναού. Τελευταίο ψάλλεται το Κοντάκιο που προβλέπεται από την σχετική Τυπική Διάταξη. Όλοι αυτοί οι ιεροί ύμνοι που ψάλλονται με την Είσοδο του Ιερού Ευαγγελίου είναι ευχαριστήριοι ύμνοι και δοξολογία για τα ευεργετικά αποτελέσματα του ιερού Ευαγγελίου. Είναι εύκολον αυτό να το κατανοήσουμε, αρκεί να σκεφθούμε ότι η διδασκαλία του Ιερού Ευαγγελίου εγέμισε την οικουμένη με Αγίους. Άνθρωποι κι αυτοί σαν εμάς, εφάρμοσαν στη ζωή τους τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, και η Χάρη του Κυρίου τους ανέδειξε Αγίους του Θεού και πρεσβευτές για μας. Είναι γεγονός ότι μόνον η διδασκαλία του Ευαγγελίου αναδεικνύει αληθινούς ήρωες και Αγίους, όσους ζουν σύμφωνα με αυτήν, και τους περιβάλλει με δόξαν και τιμήν, τόσον στη ζωή αυτή όσον και στην αιωνιότητα.
- Λεπτομέρειες
Μετά τα Αντίφωνα, σε κάθε θεία Λειτουργία, βλέπουμε να γίνεται μέσα στον ιερό ναό μία ιερά λιτανεία, κατά την οποία προβάλλεται το Ιερό Ευαγγέλιο, που συμβολίζει τον Ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η Λιτανεία ξεκινά από την Αγία Τράπεζα, όπου πάντοτε στο κέντρο της είναι τοποθετημένο το Ιερό Ευαγγέλιο, περνάει από το κέντρο του Ναού, ανάμεσα από τους πιστούς και καταλήγει πάλι στην Αγία Τράπεζα.
- Λεπτομέρειες
Τα τρία "Ἀντίφωνα", που ψάλλονται μετά τα "Εἰρηνικά" στη θεία Λειτουργία, είναι επιλογή Ψαλμών, στους οποίους προστίθενται και οι Μακαρισμοί του Κυρίου. Υπάρχουν Τυπικές Διατάξεις που ορίζουν επακριβώς τους Ψαλμούς και τους στίχους που θα ψαλλούν, ώστε το περιεχόμενό τους να σχετίζεται, κατά κάποιον τρόπον, με την ημέρα ή το γεγονός που η Εκκλησία εορτάζει την ημέρα εκείνη. Συνηθέστερα χρησιμοποιούνται οι δύο δοξολογικοί Ψαλμοί 102 [103] "Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί πάντα τά ἐντός μου, τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ..." και ο Ψαλμ 145 [146]: "Αἴνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον· αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω...". Λέγονται Αντίφωνα, επειδή ψάλλονται αντιφωνικά από τους δύο Χορούς των Ιεροψαλτών. Για την προσωπική συμμετοχή όλων των πιστών στην ψαλμωδία θα ήταν πολύ καλό, αν όλοι οι πιστοί χαμηλόφωνα ακολουθούσαν τους Ψάλτες. Το Τυπικόν ορίζει ποιές ημέρες στο τέλος των τελευταίων ψαλμικών στίχων προστίθεται το Εφύμνιον: "Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου Σῶτερ σῶσον ἡμᾶς" στό πρῶτο Αντίφωνο και "Σῶσον ἡμᾶς Υἱέ Θεοῦ...." στο δεύτερο Αντίφωνο.
- Λεπτομέρειες
Προς το τέλος των "Ειρηνικών" της θείας Λειτουργίας, ο Λειτουργός προσθέτει μία σύντομη δέηση, που συχνά επαναλαμβάνεται στη θεία Λειτουργία (αλλά και σε όλες σχεδόν τις ιερές Ακολουθίες). Αυτό φανερώνει την σπουδαιότητα του περιεχομένου της: Λέει: "Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καί διαφύλαξον ἡμᾶς ὁ Θεός τῇ Σῇ Χάριτι".
- Λεπτομέρειες
Ο Κύριος είχε προειδοποιήσει τους Μαθητές Του: "Στον κόσμον αυτόν θα έχετε θλίψεις· αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ έχω νικήσει τον κόσμο" (Ιωάν. 16:33). Με έμφαση μιλάει για το θέμα των θλίψεων και ο απόστολος Παύλος: "Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν" (Πράξ.14:22) Προειδοποιούσε τους χριστιανούς, για να μή ξαφνιάζονται. Και γνωρίζουμε από την Εκκλησιαστική Ιστορία και τους Βίους των Αγίων ότι όσοι αντιμετώπισαν με υπομονή, θερμή πίστη και αγάπη στο Χριστό τις θλίψεις της ζωής τους ανεδείχθησαν Άγιοι! Και μάλιστα, όσο μεγαλύτερες ήσαν οι θλίψεις που αντιμετώπισαν μέχρι τέλους νικηφόρα, τόσο και περισσότερο δοξάζονται, όπως οι ένδοξοι Μεγαλομάρτυρες.