Το θέμα της υγείας και θεραπείας των ασθενών κατέχει σημαντική θέση τόσον στη θεία Λειτουργία, όσον και γενικότερα στην κοινή λατρεία των πιστών. Κατά τη θεία Λειτουργία, μετά την Κυριακή προσευχή, "Πάτερ ἡμῶν", ο Λειτουργός, προ του καθαγιασμένου Αγίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου, ικετεύει τον Κύριο: "Δέσποτα...τούς νοσοῦντας ἴασαι, Σύ πού εἶσαι ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν". Συχνά δε, αναπέμπεται η δέηση: "Ὑπέρ ... ὑγείας καί σωτηρίας..." των χριστιανών.
Εκτός από τις σύντομες δεήσεις "ὑπέρ ὑγείας", που είναι διάσπαρτες στις Ιερές Ακολουθί́ες, και στην ειδική "Παράκληση εἰς ἀσθενοῦντας", για σοβαρές περιπτώσεις ασθενών, ως γνωστόν, η Εκκλησία τελεί το Μυστήριον του Ιεροῦ Ευχελαίου. Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος προτρέπει: "Είναι κάποιος απο σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους-ιερείς της Εκκλησίας να προσευχηθούν γι' αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο· ο Κύριος θα τον κάνει καλά" (Ιακ. 5,14-15). Και αυτό γίνεται! Ο Κύριος όπως θεράπευε τους ασθενείς, που προσέρχονταν προς Αυτόν με πίστη, (όπως συνέβη και με τον Παράλυτο του σημερινού Ευαγγελίου), έτσι συνεχίζει το φιλάνθρωπο έργο Του και διά του Ιερού Ευχελαίου. Αυτό επιβεβαιώνεται από αναρίθμητες περιπτώσεις θεραπείας ασθενών, που είχαν φθάσει στο χείλος του θανάτου, όπως μπορώ να βεβαιώσω και από την προσωπική μου περίπτωση, που σώθηκα με το Ευχέλαιο.
Όταν αρρωσταίνουμε, όπως είναι φυσικό, καταφεύγουμε στον κατάλληλο γιατρό, ακολουθούμε τις οδηγίες του και παίρνουμε τα φάρμακα που μας δίνει, σύμφωνα άλλωστε και με τον λόγο του Θεού: "Τίμα τον ιατρόν ... διότι πράγματι ο Θεός έκαμε κι αυτόν. Ο Ύψιστος Θεός παρέχει τη θεραπεία μέσω του ιατρού" (Σειράχ 38,1-2).
Ο ισχυρισμός κάποιων: "Εγώ δεν χρειάζομαι γιατρό· θα κάνω προσευχή και θα γίνω καλά" δεν ευσταθεί. Φανερώνει επικίνδυνη υπερηφάνεια. Ασυνείδητα μπορεί να θεωρεί τον εαυτόν του καλύτερον από όλους τους άλλους που πηγαίνουν στο γιατρό, και γι' αυτό ο Θεός αυτόν μόνον ως εκλεκτόν Του θα θεραπεύσει με ξεχωριστή μεταχείριση! Ασθενείς με τέτοια νοοτροπία, επιδείνωσαν την κατάστασή τους και όταν κατάλαβαν την πλάνη τους, σε κάποιες περιπτώσεις, ήταν πλέον αργά!
Βεβαίως, όλοι θα κάνουμε προσευχή για την υγεία μας. Θα παρακαλέσουμε και άλλους να προσευχηθούν για μας, όπως πάλι μας προτρέπει ο Άγιος Ιάκωβος: "να προσεύχεσθε ο ένας για τον άλλο, για να θεραπευτείτε" (Ιακ. 5,16). Όμως και από ανθρωπίνης πλευράς θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, με τη βοήθεια του ιατρού και των φαρμάκων, για την αποκατάσταση της υγείας μας. Δεν επιτρέπεται να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τον Θεό, χωρίς καμμία δική μας προσπάθεια! Ο Θεός επεμβαίνει εκεί που τελειώνουν όλες οι δυνατότητες του ανθρώπου.
Ειδικότερα σε σοβαρές ασθένειες, παράλληλα με τις ενέργειες και τα μέσα της ιατρικής επιστήμης, να μη διστάζουμε, όπως ακούσαμε από τον Άγιο Ιάκωβο, να καλούμε τους ιερείς στο σπίτι (ή και στο Νοσοκομείο, αν παρέχεται αυτή η δυνατότητα) για την τέλεση του Ιερού Ευχελαίου. Οι Ιερείς γνωρίζουν πώς θα ενεργήσουν σε κάθε περίπτωση.
Ίσως σκεφθεί κανείς: Με τις προσευχές και το Ευχέλαιο όλοι οι άρρωστοι θεραπεύονται;
Από την πλευρά μας να γίνεται παν το δυνατόν. Τα αποτελέσματα τα εμπιστευόμαστε στην αγάπη του Θεού. Άλλωστε ξέρουμε ότι κάποια ημέρα, που δεν γνωρίζουμε, θα φύγουμε από αυτή τη ζωή. Η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού. Υποτασσόμαστε στο θέλημά Του. Όπως έκανε και ο Απόστολος Παύλος όταν υπέφερε από κάποια βασανιστική αρρώστια, που ο ίδιος χαρακτηρίζει σκόλοπα- αγκάθι στο σώμα του. Παρακάλεσε τον Κύριο πολύ έντονα να τον απαλλάξει από αυτό το βάσανο και έλαβε την απάντηση: "Σου αρκεί η χάρη μου..." (βλέπ. Β' Κορ. 12,7-9). Δεν θεραπεύτηκε. Αλλά όπως αφήνει ο Απόστολος Παύλος να νοηθεί, αυτή η αρρώστια του τον ωφέλησε πνευματικά.
Το ίδιο έλεγε και ο σύγχρονός μας Άγιος Παίσιος, που υπέφερε από σοβαρές ασθένειες και τελικά εκοιμήθη από καρκίνο σε ηλικία 70 ετών. Τι έλεγε στα τελευταία του; «Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες μου, δεν με ωφέλησαν οι προσευχές, οι νηστείες, οι αγρυπνίες και όλες οι άλλες πνευματικές ασκήσεις που έκανα στη ζωή μου».
Ως φαίνεται, όταν την ασθένεια και τον πόνο τον αντιμετωπίζουμε με υπομονή και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού έρχεται πλούσια η χάρη Του. Το είπε ο Κύριος: "ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται" (Ματθ. 10,22).
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, είναι ολοζώντανη η παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ενώπιόν μας με το Άγιο Σώμα και Αίμα Του πάνω στην Αγία Τράπεζα. Αυτή είναι η καταλληλότερη στιγμή και κάθε εκκλησιαζόμενος να προσεύχεται ονομαστικώς για την υγεία των οικείων του, για τη θεραπεία ασθενών και για όσους άλλους έχουν ιδιαίτερη ανάγκη των προσευχών του. Γι ̓ αυτό ο Λειτουργός αφού δεηθεί για διάφορες ανάγκες των πιστών εκφωνεῖ: "Καί ὧν ἕκαστος κατά διάνοιαν ἔχει και πάντων καί πασῶν". Έτσι ο Λειτουργός συμπεριλαμβάνει στις ευχές του και όλους και όλες, για τους οποίους προσεύχονται οι πιστοί εκείνη την ώρα.
Ας συμμετέχουμε, λοιπόν, με όλη μας την ψυχή στα τελούμενα κατά τη θεία Λειτουργία, ώστε να αποκομίζουμε από αυτήν, εκτός άλλων, και ψυχική και σωματική υγεία. Αμήν.