Με καρδιές πλημμυρισμένες από χαρά, γιορτάζουμε Χριστούγεννα!
Γεννήθηκε ο Μεσσίας, ο Χριστός! Γεννήθηκε η ελπίδα,
για την κατατυραννισμένη ανθρωπότητα!
Η κατάσταση της ανθρωπότητος, προ Χριστού, είχε φθάσει στην έσχατη κατάπτωση από κάθε άποψη. Ο θεωρούμενος περιούσιος λαός του Ισραήλ είχε περιέλθει σε πλήρη παρακμή και ανυποληψία. Οι φωνές των προφητών εσίγησαν. Τον έναν προφήτη τον πριόνισαν οι Εβραίοι· τον άλλον φυλάκισαν, άλλον λιθοβόλισαν. Ο Πρωτομάρτυς Στέφανος με παρησία ήλεγξε τους άρχοντες των Ιουδαίων ενώπιον του Συνεδρίου των: "Ποιόν ἀπό τους Προφήτες δεν κατεδίωξαν οι προπάτορές σας; Θανάτωσαν αυτούς που προφήτεψαν τον ερχομό του Δικαίου Μεσσία, που κι εσείς τώρα γίνατε προδότες και φονιάδες Του, εσείς οι ίδιοι που λάβατε το νόμο του Θεού και δεν τον τηρήσατε" (Πράξ. 7, 52-53) Αυτή ήταν η κατάσταση εκείνων που καυχώνταν ότι πίστευαν τον αληθινό Θεό. "Λαός καθήμενος ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου" (Ματθ. 4,16) είχαν καταντήσει όλοι. Η δε, ηθική κατάπτωση των εθνικών, των ειδωλολατρών, ήταν ακόμη χειρότερη. Την διεκτραγωδεί ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του (βλέπ. Ρωμ. 1,21-32). Από αυτόν τον κατήφορο, φαινόταν, ότι τίποτε πιά δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει τον κόσμο! Μια ελπίδα μόνον κρυφόκαιγε στις καρδιές τον ανθρώπων! Ο Ερχομός του Μεσσία, που προανήγγειλαν οι Προφήτες, και που στους άλλους λαούς διασωζόταν σε διάφορες παραδόσεις, ως "Προσδοκία ἐθνῶν" (Γεν.49,10).
Και ξαφνικά, μια νύχτα, στους λόφους της Βηθλεέμ άστραψε ένα υπερκόσμιο θεϊκό φώς. Άγγελος φωτεινός αναγγέλλει στους ποιμένες, που φύλαγαν τα πρόβατά τους: "Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ"! Από εκείνη την χιλιοτραγουδισμένη "Άγια Νύχτα" αλλάζει η κατάσταση της ανθρωπότητητος. Η Ιστορία χωρίζεται σε δύο περιόδους· στην πρό Χριστού και μετά Χριστόν. Τα γεγονότα της Ιστορίας της ανθρωπότητος χρονολογούνται με βάση το "σωτήριον" -όπως αποκαλείται- έτος της γεννήσεως του Χριστού.
Όπως ο Ίδιος ο Κύριος απεκάλυψε: Ο Θεός από αγάπη έστειλε τον μονογενή Του Υιό στον κόσμο "ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή απόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωήν αἰώνιον", "ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' Αὐτοῦ" (βλ. Ιωάν.3, 16-17). Τώρα πλέον υπάρχει ελπίδα να σωθεί ο κάθε άνθρωπος, όποιασδήποτε φυλής, αρκεί να το θελήσει· να θελήσει να πλησιάσει τον Σωτήρα· να πιστέψει στον Χριστό!
Ναι, υπάρχει ελπίδα για όποιον το θελήσει:
- Να απαλλαγεί από το προπατορικό αμάρτημα των πρωτοπλάστων που βάραινε διαδοχικά όλες τις γενιές των ανθρώπων.
- Να εισέλθει και πάλι στον Παράδεισο, απ' όπου διώχτηκε ο άνθρωπος μετά την παρακοή του στον Θεό.
- Να γευθεί τον καρπόν του δένδρου της ζωής και να απολαύσει ζωή αιώνια.
- Να αποκτήσει την πρώτη ωραιότητα η ανθρώπινη εικόνα του, που είχε αμαυρωθεί από την αμαρτία.
- Να ελευθερωθεί από τα δεσμά του διαβόλου, που βασάνιζαν τον άνθρωπο αφότου περιφρόνησε τον Θεό και υπάκουσε στου διαβόλου το θέλημα.
- Να ελευθερωθεί ακόμη και από τις συνέπειες του καταπιεστικού νόμου που επεβλήθη στους Εβραίους, εξ αφορμής της σκληροκαρδίας τους.
- Να εγγραφεί το όνομά του στον ουρανό, μεταξύ εκείνων που θα εισέλθουν στο Βασίλειο του Θεού και θα απολαμβάνουν αιώνια τη χαρά του παραδείσου.
- Να γνωρίσει την Αλήθεια για όλα τα θέματα που τον απασχολούν στη ζωή αυτή, αλλά και για την μέλλουσα ζωή του.
Από τότε που ακούστηκε το «Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σωτήρ»(Λουκ. 2,10-11) η νύκτα της απελπισίας πέρασε· η ημέρα της ελπίδας ανέτειλε.
Οι πιστοί χριστιανοί έχουμε πλέον την ελπίδα μας στον Χριστό "ὡς ἄγκυραν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καί βεβαίαν” (Εβρ. 6,19).
Όταν όλα γύρω φαίνονται δύσκολα και σκοτεινά, ο πιστός δεν απελπίζεται, ελπίζει στη βοήθεια του παντοδύναμου Θεού. Εμπρός στην οποιαδήποτε δυσκολία και στον κάθε κίνδυνο που τον απειλεί δυναμώνει την ελπίδα του προς τον Χριστόν, τον μόνον που μπορεί και με θαύματα να τον σώσει. Έτσι της ελπίδας το φώς διαλύει το σκοτάδι της απελπισίας που απειλεί να απλωθή μέσα του και γύρω του.
Η ελπίδα στον Χριστό είναι σωσίβιο στις ώρες των δοκιμασιών και των πειρασμών. Μας προφυλάσσει από πτώσεις ηθικές, από αμαρτωλές και επιλήψιμες ενέργειες, μας διασώζει από πνευματικά ναυάγια.
Όταν η ελπίδα είναι «ζώσα»(Α' Πετρ. 1,3) μέσα μας, τότε γίνεται πηγή υπομονής και θάρρους. Ο άνθρωπος που ελπίζει στο Θεό δεν κάμπτεται μπροστά στις δυσκολίες. Δεν λυγίζει στις δοκιμασίες. Δεν φοβάται την ώρα του πειρασμού. Δεν τα χάνει στις δύσκολες στιγμές. Μένει σταθερά προσηλωμένος στον Χριστό.
Από πείρα το ξέρουμε: η ελπίδα στο Θεό δε μας ντροπιάζει ποτέ και δεν μας αφήνει ποτέ αβοήθητους.
Έτσι η ελπίδα εγκαθιστά στην ψυχή μας τη χαρά, την αληθινή και παντοτινή χαρά.
Αυτή η χαρά των Χριστουγέννων, εύχομαι αδελφοί μου, να γεμίζει τις καρδιές όλων σας τις άγιες αυτές ημέρες, και όλες τις ημέρες της ζωής σας.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Με πατρική αγάπη
+Ο Πισιδίας Σωτήριος