( Εβρ. 7,26-8,2)
Εξ αφορμής της εορτής του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρεται στο Αρχιερατικό αξίωμα του Ιησού Χριστού.
Γράφοντας ο Απόστολος Παύλος στους εξ Εβραίων χριστιανούς της Ιερουσαλήμ θέλει να τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι η ιερωσύνη του Ααρών και των διαδόχων του ήταν προσωρινή. Από τη στιγμή που ο Ιησούς Χριστός, ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού ήρθε στον κόσμο, εγκαινίασε ως Μέγας Αρχιερεύς μία νέα ιερωσύνη, ασυγκρίτως ανώτερη από την ιερωσύνη της Παλαιάς Διαθήκης. Για να το κατοχυρώσει αυτό ο Παύλος κάνει τις εξής συγκρίσεις.
Οι αρχιερείς των Εβραίων, ως αμαρτωλοί άνθρωποι, ήσαν υποχρεωμένοι να προσφέρουν θυσίες πρώτα για τις δικές τους προσωπικές αμαρτίες και έπειτα να κάνουν θυσίες για τις αμαρτίες του λαού (βλ. Στίχ. 27). Όμως ο Ιησούς Χριστός είναι Άγιος, άκακος, αμίαντος, χωρίς καμμία σχέση με την αμαρτία (βλ. στίχ. 26). Γι αυτό ως Αρχιερεύς δεν έχει ανάγκη, όπως οι άλλοι, να προσφέρει θυσίες για δικές Του αμαρτίες, αφού δεν έχει.
Μία άλλη διαφορά είναι ότι, οι του Μωσαϊκού Νόμου αρχιερείς έπρεπε να τελούν συχνά θυσίες για την συγχώρηση των αμαρτιών των δικών τους και των Εβραίων. Ο Ιησούς Χριστός όμως προσέφερε μόνον μία φορά θυσία. Θυσίασε τον Ίδιον τον εαυτό Του επάνω στο Σταυρό του Γολγοθά. Έγινε ο Ίδιος ο Ιησούς θύμα - "ὁ ̓Αμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου" (Ιωάν 1,29) - καί θύτης, ως Μέγας Αρχιερεύς, που τέλεσε τη θυσία. Αυτή η μοναδική θυσία του Χριστού έχει αιώνια και παγκόσμια ισχύ, ικανή να σώσει τους ανθρώπους όλου του κόσμου και όλων των γενεών, μέχρι την συντέλεια του κόσμου ( βλ. Εβρ.10,14). Αυτή δε η θυσία του Ιησού στον Γολγοθά γίνεται αισθητή, παρούσα, σε κάθε θεία Λειτουργία, που τελείται το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Επάνω στην Αγία Τράπεζα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, προς χάριν των εκκλησιαζομένων πιστών, προσφέρει ο Ίδιος τον εαυτό Του θυσία, για την συγχώρηση των αμαρτιών μας και για τη σωτηρία όλων μας. Χαρακτηριστική είναι η κατάληξη της Ευχής του Χερουβικού ύμνου: "Σύ εἶ ὁ προσφέρων -τήν θυσίαν- καί προσφερόμενος -ὡς θύμα-καί προσδεχόμενος καί διαδιδόμενος, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν...".
Μία ακόμη διαφορά είναι ότι ο Μωσαϊκός νόμος εγκαθιστούσε αρχιερείς ανθρώπους με ατέλειες, που κάποια μέρα θα πέθαιναν. Όμως για τον Ιησού ελέχθη από τον Θεόν Πατέρα: Σύ είσαι Ιερεύς αιώνιος (βλ. Εβρ. 7,21). Επειδή είναι αθάνατος, ζει αιώνια, έχει συνεχή την Ιερωσύνη ( βλ. 7,24).
Και για να καταδείξει ο Παύλος, ακόμη περισσότερον την υπεροχή της αρχιερατικής λειτουργίας του Χριστού καταλήγει με τα εξής λόγια: " Εμείς έχουμε αρχιερέα τον Ιησού που ανέβηκε στα ουράνια και κάθεται στα δεξιά της μεγαλωσύνης του Θεού-Πατέρα. Ως Αρχιερέας υπηρετεί στα άγια των αγίων και στην αληθινή Σκηνή του Μαρτυρίου, την οποία δεν έστησε άνθρωπος, αλλά ο Θεός" (Εβρ. 8,1-2).
Όπως καταλαβαίνουμε, αυτά που έγραψε ο Απόστολος Παύλος στους χριστιανούς που πρώτα ήταν δεμένοι με τον μωσαϊκό νόμο έχουν μεγάλη σημασία και για μας σήμερα.
Ό,τι και να μας συμβαίνει στη ζωή μας έχουμε στον Ουρανό αιώνιον Αρχιερέα τον Ιησούν, που φέρει επάνω Του την δική μας ανθρώπινη φύση και με στοργή και αγάπη μας παρακολουθεί και αδιάλειπτα μεσιτεύει προς τον Θεό Πατέρα για την σωτηρία μας. Μπορούμε με απόλυτη εμπιστοσύνη, σε κάθε ανάγκη μας, να καταφεύγουμε προς Αυτόν με τη βεβαιότητα ότι θα μας ακούση και θα μας συμπαρασταθεί, με τους τρόπους που η αγάπη Του γνωρίζει.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, ας τελειώσουμε με τα ακόλουθα θεόπνευστα λόγια του Παύλου:
"Έχουμε Μέγαν Αρχιερέα που έφτασε ως τον θρόνο του Θεού, τον Ιησού τον Υιό του Θεού. Δεν έχουμε αρχιερέα που να μη μπορεί να συμμεριστεί τις αδυναμίες μας. Αντίθετα, έχει δοκιμαστεί σε όλα, επειδή έγινε άνθρωπος σαν κι εμάς...Ας πλησιάσουμε, λοιπόν, με θάρρος τον θρόνο της χάριτος του Θεού, για να μας σπλαχνιστεί και να μας δώσει τη χάρη Του την ώρα που την χρειαζόμαστε" (Εβρ. 4,14-16). Αμήν.