Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα και οι ύμνοι της μετά το Πάσχα Κυριακής αναφέρονται στη δυσπιστία, που έδειξε ο Απόστολος Θωμάς στην Ανάσταση του Κυρίου, παρόλες τις διαβεβαιώσεις των άλλων Δέκα Αποστόλων. Τα Ιερά Ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι και οι άλλοι Μαθητές όταν άκουσαν από τις Μυροφόρες ότι ανατήθηκε ο Κύριος, δεν το πίστεψαν (Λουκ. 24,11. 21. και 37).
Ακούγοντας εμείς για την αρχική δυσπιστία και ολιγοπιστία των Μαθητών στην Ανάσταση του Χριστού, ίσως μας δημιουργούνται αισθήματα απαξιωτικά για τα ιερά αυτά πρόσωπα.
Μήπως νομίζουμε ότι εμείς στη θέση τους θα ήμασταν διαφορετικοί;
Ας στρέψουμε ένα εξεταστικό βλέμμα στο βάθος της ψυχής μας και με ειλικρίνεια να αναλογιστούμε πώς ο καθένας μας σήμερα συμπεριφέρεται στην προσωπική του σχέση μέ τον Αναστάντα Κύριο.
-Γνωρίζουμε όλοι ότι ο Θεός είναι "πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν". Έχουμε αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις από την Αγία Γραφή ότι ο Κύριος είναι παρών παντού και πάντοτε. Λέγει ο Ψαλμωδός Κύριε, εάν αναβώ στόν ουρανό Συ είσαι εκεί· εάν καταβώ στον Άδη κι εκεί είσαι παρών· ... άν θα κατέβαινα στα βάθη της θάλασσας κι εκεί θα είσαι παρών και το χέρι σου θα με οδηγήσει" (βλ. Ψαλμ. 138 [139], 8-9). Δηλαδή όπου και αν βρεθούμε ο Κύριος είναι μπροστά μας. Επομένως ο Θεός βλέπει όλα όσα κάνουμε, ακούει ό,τι λέμε, γνωρίζει ακόμη και αυτά που σκεπτόμαστε.
Αυτά όλα, ως Ορθόδοξοι χριστιανοί, θεωρητικά τα αποδεχόμαστε. Αλλά, ας διερωτηθεί ο καθένας μας: Αυτές τις αλήθειες τις πιστεύω πράγματι; Όταν υποκύπτω σε ένα πειρασμό και προχωρώ σε πράξη που μολύνει το σώμα και την ψυχή μου, πιστεύω πράγματι ότι ο Θεός είναι μπροστά μου και βλέπει τι κάνω; Ή όταν λέω στον συνάνθρωπόν μου ένα ψέμα ή ότιδήποτε προσβλητικό γι' αυτόν, έχω τη συναίσθηση ότι ο Θεός που ξέρει την αλήθεια, με ακούει; Μά, ποιός τολμά να διαπράξει μια παράνομη πράξη μπροστά στα μάτια άλλων ανθρώπων; Ακόμη περισσότερο δεν θα ήταν δυνατόν κι εμείς να κάνουμε μια πράξη αντίθετη με το θέλημα του Θεού, αν πράγματι πιστεύαμε ότι ο Θεός μας βλέπει. Όπως συνέβη με τον νεαρό τότε Ιωσήφ που είχε πωληθεί ως δούλος στο σπίτι του Πετεφρή στην Αίγυπτο Όταν η ακόλαστη γυναίκα του Πετεφρή προκάλεσε τον Ιωσήφ να αμαρτήσει μαζί της, η αποστομωτική απάντησή του ήταν: Πώς να προχωρήσω στην πονηρή αυτή πράξη και να αμαρτήσω ενώπιον του Θεού; (βλ. Γένεσις 39, 7-9).
Είναι λοιπόν, γεγονός ότι αιτία για κάθε αμαρτωλή πράξη είναι η ολιγοπιστία που κλείνει τα μάτια του ανθρώπου, ώστε να μη βλέπει ότι μπροστά του στέκει ο Θεός.
-Ο Κύριος μας έδωσε εντολή να συγχωρούμε τον εχθρό μας και να τον αγαπούμε
(βλέπ. Ματθ. 5,44). Και υποσχέθηκε ότι όσους θα δείξουν καλωσύνη και αγάπη στους εχθρούς τους θα τους αξιώσει να γίνουν παιδιά του ουράνιου Θεού Πατέρα (στίχ. 45).
Εμείς αυτά τα λόγια του Κυρίου τα πιστεύουμε; Σε όσους μας βλάπτουν με συκοφαντίες, με αδικίες, με αντιζηλίες και άλλες εχθρικές ενέργειες φερόμαστε με αγάπη, όπως θέλει ο Χριστός ή κρατούμε τον παλαιό νόμο "να μισήσεις τον εχθρόν σου" και "οφθαλμόν αντί οφθαλμού"; ( βλ Ματθ. 5,38).
-Επίσης ο Κύριος μας είπε να μη εκδικούμαστε εμείς όσους μας κάνουν κακό· και μας υποσχέθηκε: "δική μου είναι η εκδίκηση εγώ θα τους το ξεπληρώσω" (Ρωμ. 12, 19). Εμείς τα πιστεύουμε τα λόγια αυτά και εμπιστευόμαστε την υπεράσπισή μας στον Δίκαιο και Παντοδύναμο Κύριό μας ή ολιγοπιστούμε στα λόγια Του και όσους μας έβλαψαν πασχίζουμε να τους εκδικηθούμε, κάποτε μάλιστα, μέχρι θανάτου;
-Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι, όταν βοηθούμε έναν πεινασμένο, έναν άστεγο, έναν άρρωστο, το δέχεται ως προσφορά προς τον Ίδιο. Κατά την Δευτέραν δε παρουσία Του, ως αμοιβή θα μας χαρίσει τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά της Βασιλείας Του.
Εμείς όταν βρεθούμε μπροστά σε ένα πεινασμένο, σε έναν εγκαταλελειμένο, που ζητάει τη βοήθειά μας για να επιβιώσει, πιστεύουμε ότι αυτό που θα κάνουμε, θα είναι σαν να το κάνουμε στον Ίδιο το Χριστό ή προσπαθούμε να ξεφύγουμε;
Αδελφοί μου, από τις απαντήσεις που θα δώσει καθένας στον εαυτό του, -αλλά με ειλικρίνεια- στα παραπάνω ερωτήματα, θά καταλάβει σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η πίστη του, σε σχέση με εντολές του Κυρίου μας.
Είναι ζωντανή καί θερμή η πίστη του; Να δοξάσει τον Θεό και να φροντίζει να τη διατηρεί πάντοτε θερμή.
Είναι κρύα και θεωρητική, χωρίς έργα; Να ανησυχήσει, διότι η πίστη χωρίς τα ανάλογα έργα είναι νεκρή, γράφει ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος (βλ. Ιακ. 2,20).
Αν δεν είναι ούτε θερμή ούτε κρύα, αλλά είναι χλιαρή πίστη, θα πρέπει να προσέξει τα λόγια που είπε το Πνεύμα το Άγιον στον Επίσκοπον της Λαοδικίας: "Επειδή δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός, αλλά χλιαρός, γι' αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου" ( Αποκάλυψις Ιωάννου 3,16).
Φοβερά λόγια που πρέπει όλοι μας να προσέξουμε, διότι όλοι κινδυνεύουμε να βρεθούμε για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μας, σε αυτή την ύπουλη κατάσταση της χλιαρότητας, της ολιγοπιστίας.
Όταν συμβεί να πέσουμε σε τέτοια κατάσταση ολιγοπιστίας ας γονατίζουμε, σαν τον πατέρα του παιδιού που έπασχε από το δαιμονικό πνεύμα, και να λέμε: "Κύριε, βοήθησέ με γιατί η πίστη μου δεν είναι δυνατή" (βλ. Μάρκ. 9,24). Και όπως οι Απόστολοι παρακαλούσαν τον Κύριο: "Αύξησε την πίστη μας" (Λουκ. 17,5). Και ας είμαστε βέβαιοι ότι, όπως ο Κύριος άρπαξε τον Πέτρο, που από την ολιγοπιστία του άρχισε να βουλιάζει στα νερά της λίμνης, έτσι θα σώζει κι εμάς κάθε φορά που θα Του φωνάζουμε: "Κύριε σώσε με" (Ματθ. 14,30-31).