(Β' Κορ. 4,6-15)
Ο Απόστολος Παύλος στη σημερινή περικοπή από την Β' προς Κορινθίους Επιστολή του μας παρουσιάζει τον θησαυρό της πίστης που μας χάρισε ο Θεός και τη μεγάλη βοήθεια που παίρνει από το Θεό ο εργάτης του Ευαγγελίου, για να ενισχύεται η ανθρώπινη αδυναμία του.
Για να δείξει ο Απόστολος Παύλος πόσο αδύναμος αισθάνεται ως άνθρωπος παρομοιάζει τον εαυτό του, και όσους κηρύττουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, με σκεύη πήλινα τα οποία εύκολα σπάζουν. Και όμως ενώ σαν άνθρωπος αισθάνεται ο Απόστολος τόσο αδύνατος, επειδή ο Χριστός ποτέ δεν τον εγκαταλείπει μόνο του, συνεχίζει τον αγώνα του πάντοτε με επιτυχία.
Η αδυναμία αυτή του εργάτη του Ευαγγελίου είναι ευεργετική για τους πιστούς, κατά την άποψη του Αποστόλου. Και εξηγεί το γιατί: Εάν εμείς, που κηρύττουμε τον λόγο του Θεού ήμασταν άνθρωποι με εξαιρετική δύναμη, εξέχουσα σοφία και πλούσια άλλα προσόντα, οι άλλοι άνθρωποι που μας ακούν θα νόμιζαν ότι αυτά που κηρύττουμε προέρχονται από μας, πράγμα επικίνδυνο για όλους. Ενώ τώρα βλέπουν ότι ο ανεκτίμητος πνευματικός θησαυρός που τους προσφέρουμε δεν είναι δυνατόν να προέρχεται από μας, λόγω τη αδυναμίας μας, αλλά από τον Θεό. Έτσι οι πιστοί αντιλαμβάνονται την υπερβολική αξία που έχει το Ευαγγέλιο, και το αποδέχονται χωρίς επιφυλάξεις.
Εμείς από τον εαυτό μας δεν έχουμε τίποτε σημαντικό να προσφέρουμε. Ο Θεός, έλαμψε μέσα στις καρδιές μας, και μας φώτισε να γνωρίσουμε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού τη δόξα Του. Γνωρίζουμε πλέον τον αληθινό Θεό. Γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού. Γνωρίζουμε τι πρέπει να πιστεύουμε και πως να ζούμε, σαν παιδιά του Θεού. Αυτόν τον "φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ" (στίχ.6) ο θείος Απόστολος τον χαρακτηρίζει ως "θησαυρόν"! Θησαυρόν πολύτιμον!
Αλήθεια, έχουμε εκτιμήσει αυτόν τον θησαυρό της γνώσεως του Ενός και Μόνου Αληθινού Θεού, που μας κληροδότησαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι διάδοχοί τους μέσω της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας; Πόσα δισσεκατομμύρια άνθρωποι, που ζουν στον πλανήτη μας δεν κατέχουν αυτόν τον θησαυρό! Δεν γνώρισαν τη δόξα του αληθινού Θεού. Πολλοί είναι εκείνοι, ακόμη και σήμερα, οι οποίοι "στη θέση της αλήθειας του Θεού έβαλαν το ψέμμα και σέβονται και λατρεύουν την κτίση αντί για τον Κτίστη" (Ρωμ. 1,25). Έχουν θεοποιήσει δημιουργήματα όπως ζώα, δένδρα, βουνά ή δημιουργήματα της φαντασίας τους, στα οποία έδωσαν μορφή κατασκευάζοντας είδωλά τους και αυτά λατρεύουν ως θεό! Εμείς όμως αξιωθήκαμε από τον Θεό να λάμψει μέσα στις καρδιές μας το Φώς το αληθινό και έτσι στο τέλος κάθε θείας Λειτουργίας να μπορούμε να ψάλλουμε δοξολογικά: "Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν...εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες· αὕτη γάρ ἡμᾶς ἔσωσεν" ( ύμνος μετά τη θεία Μετάληψη).
Κατέχουμε, λοιπόν, εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί τον ανεκτίμητης αξίας θησαυρόν της γνώσεως του αληθινού Θεού, την αληθινή πίστη. Όμως κάθε θησαυρός κινδυνεύει να συληθεί. Γι αυτό χρειάζεται να τον φρουρούμε άγρυπνοι, με πολλή προσοχή, να μη τον χάσουμε. Ο Απόστολος Παύλος γνώρισε τον πόνο στενών συνεργατών του, που παρασύρθηκαν από τον κόσμο και απαρνήθηκαν την πίστη στον Χριστό: " Ο Δημάς αγάπησε τον παρόντα αιώνα και με εγκατέλειψε και έφυγε",γράφει με βαθειά θλίψη, για το κατάντημα του πρώην πολύτιμου συνεργού του, στον μαθητή του Τιμόθεο (Β' Τιμ. 4,10).
Η ορθόδοξη πίστη δεν ανταλλάσσεται με τίποτε άλλο. Γνωρίζουμε ότι οι Άγιοι Μάρτυρες προτίμησαν να θυσιάσουν και τη ζωή τους, παρά να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό.
Αδελφοί μου, είναι πολλοί οι πειρασμοί στην εποχή μας που αποσκοπούν να πλήξουν την πίστη στο πρόσωπο του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Να μην επηρεαζόμαστε ούτε να κλονιζόμαστε. Εμείς να προσπαθούμε να γνωρίζουμε όλο και βαθύτερα τις αλήθειες της πίστης μας και να ζούμε σύμφωνα με αυτές. Και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος που ενδυνάμωνε τον Απόστολο Παύλο στους σκληρούς διωγμούς που αντιμετώπιζε, θα ενισχύει κι εμάς και θα προχωρούμε πάντοτε νικητές στον πνευματικό μας αγώνα. Αμήν.