Σκιρτούν από χαρά οι καρδιές μας καθώς ακούμε σήμερα, το μήνυμα του Αγγέλου προς τον ευλαβή προστάτη της Παρθένου: Ιωσήφ, η Μαριάμ "θα γεννήσει γιο, και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους" (Ματθ. 1, 21). Το όνομα Ιησούς (ελληνικός τύπος του εβραϊκού Γιοσούα), σημαίνει Σωτήρας. Και αυτή η χαρμόσυνη προαγγελία, θα δούμε να πραγματοποιείται την άγια Νύχτα των Χριστουγέννων, όταν Άγγελος πάλι θα αναγγέλλει στους ποιμένες της Βηθλεέμ: "γεννήθηκε για χάρη σας Σωτήρας - κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος" ( Λουκ. 2,11). Ώστε το κύριο όνομα που θα φέρει ο Υιός του Θεού ως Θεάνθρωπος, θα είναι Σωτήρας. Και τούτο διότι είναι ο μοναδικός Σωτήρας της ανθρωπότητος. Το διακήρυξε αυτό και ο Απόστολος Πέτρος και μάλιστα μπροστά στα μέλη του Ιουδαϊκού Συνεδρίου: Μόνον από τον Ιησού και "από κανέναν άλλον δεν μπορεί να προέλθει η σωτηρία· ούτε υπάρχει άλλο πρόσωπο κάτω από τον ουρανό... με το οποίο να μπορούμε να σωθούμε" (Πράξ. 4,12).
Γι' αυτό στη θεία Λειτουργία, όπως και στις άλλες Ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας, απευθυνόμαστε συχνά προς τον Κύριό μας ως προς Σωτήρα, και Τον ικετεύουμε για τη σωτηρία μας: "Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς"· ή "Σῶσον ἡμᾶς Υἱέ Θεοῦ...ψάλλοντάς σοι· Ἀλληλούϊα"· ή πιό συχνά επαναλαμβάνουμε: "Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον" και πολλές άλλες φορές στην Εκκλησία ικετεύουμε τον Σωτήρα Χριστόν να μας σώσει.
Αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει από τί ζητούμε να μας σώσει;
Ήδη γνωρίζουμε από το μήνυμα του Αγγέλου προς τους ποιμένες ότι θα σώσει τον λαό Του από τις αμαρτίες τους· τόσον από την προπατορική αμαρτία των Πρωτοπλάστων, που σαν μεταδοτική ασθένεια κληρονομήσαμε όλοι οι άνθρωποι, όσον και από τις προσωπικές αμαρτίες μας.
Επίσης, από τα θαύματα που έκανε ο Σωτήρας καταφαίνεται ότι μας σώζει και από άλλες οδυνηρές καταστάσεις:
Με την απελευθέρωση των δαιμονισμένων από τα πονηρά πνεύματα, που κυριαρχούσαν μέσα τους και τους βασάνιζαν, βεβαιωνόμαστε ότι ο Κύριος μας σώζει από τους πνευματικούς εχθρούς μας· ο πονηρός διάβολος, όσον και αν φαίνεται δυνατός και επιδιώκει ως λέων ωρυόμενος να μας κατασπαράξει (βλ. Α' Πέτρ. 5,8), τελικά αποδεικνύται ανίσχυρος να μας βλάψει. Ο Σωτήρας Χριστός, που ενεργεί μέσα μας, είναι πολύ ισχυρότερος από αυτόν -τον σατανά- που κυριαρχεί μέσα στον κόσμο" (Α' Ιωάν. 4,4). Ο Κύριος, λοιπόν, μας σώζει και από την κυριαρχία του σατανά.
Γνωρίζουμε επίσης, ότι ο Κύριος, τους ασθενείς που κατέφευγαν σε Αυτόν, τους θεράπευε από όλες τις ασθένειες, ακόμη και από αυτές που ήσαν ανίατες. Και όχι μόνον ασθενείς αλλά και νεκρούς ανέστησε ο Κύριος, όπως τον Λάζαρο. Αυτά αποδεικνύουν ότι ο Κύριος μας σώζει και από την δύναμη του θανάτου· καταργεί τον θάνατο και μας χαρίζει ζωή αιώνια.
Όταν λέμε ότι ο Κύριος σώζει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες, από την κυριαρχία του διαβόλου, από τον θάνατο, εννοούμε ότι σώζει όχι μόνον την ψυχή, αλλά και το σώμα, τον όλον άνθρωπο. Αυτό το βλέπουμε ολοκάθαρα, σε θεραπείες ανθρώπων, όπως του παραλύτου της Βηθεσδά· αφού θεράπευσε το παράλυτο σώμα του, θεράπευσε και την ψυχή του από την αρρώστια της αμαρτίας· γι' αυτό αργότερα του είπε ο Κύριος: "Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από εδώ και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτε χειρότερο" (Ιωάν. 5,14).
Ο Κύριος όμως, δεν έσωζε τους ανθρώπους μόνον όσο ζούσε στη γη. Εξακολουθεί το σωτήριο έργο Του ανά τους αιώνες, διά της Εκκλησίας Του. Αφού ο Χριστός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας (Κολοσ. 1,18), η Εκκλησία είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Στην Εκκλησία "ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος" κάνει προσιτή τη σωτηρία του ανθρώπου. Με τα Άγια Μυστήρια αναγεννά τον άνθρωπο σε νέα ένθεη ύπαρξη. Με τα αγιαστικά μέσα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία εξαγιάζει τη ζωή του πιστού και τον βοηθεί να εξομοιωθεί με τον Θεό.
Γι' αυτό, είναι απαραίτητο, κάθε πιστός να είναι ενωμένος με την Εκκλησία. Να εισέλθει στην Εκκλησία με πίστη και να βαπτιστεί· να διδαχτεί τις αλήθειες του Ευαγγελίου, να τις αποδεχτεί, και να αγωνιστεί να ζήσει σύμφωνα με αυτές· να τρέφεται και να ενισχύεται πνευματικά με την θεία Κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων. Να παραδίνει τον εαυτό του ο πιστός εξ ολοκλήρου στα στοργικά χέρια του Κυρίου και από Εκείνον να περιμένει τη σωτηρία του.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, όταν στην Εκκλησία ακούμε εκκλήσεις προς τον Σωτήρα Χριστόν όπως: "Σῶτερ σῶσον ἡμᾶς" να αισθανόμαστε ότι ο Κύριος είναι παρών και μας ακούει και μέσα από την ψυχή μας με πίστη και πόθο να βγαίνει αυτή η ικεσία μας. Αλλά και σε κάθε ανάγκη μας να καταφεύγουμε με εμπιστοσύνη στον μοναδικό Σωτήρα με τη βεβαιότητα ότι θα μας αρπάζει με το στοργικό και παντοδύναμο χέρι Του, από τα κύματα των πειρασμών, των αναγκών και των θλίψεων όπως τον Πέτρο. Μόλις ο Πέτρος άρχισε να καταποντίζεται στα νερά της λίμνης και φώναξε: "Κύριε, σώσε με", αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι και τον έπιασε (βλ. Ματθ. 14,30-31).
Ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές, που περιμένουμε τον ερχομό του Σωτήρα μας ανάμεσά μας, να Τον υποδεχθούμε με ευγνωμοσύνη, με την απόφαση την ζωή μας ολόκληρη και τη σωτηρία μας σε Αυτόν τον Χριστόν τον Θεόν μας να εμπιστευθούμε ολοκληρωτικά.