(Πράξ. 16, 16-34)
Τα δύο κεντρικά θέματα στα οποία αναφέρεται το σημερινό Ανάγνωσμα από τις Πράξεις των Αποστόλων είναι η πονηριά, με την οποία εξαπατά τους ανθρώπους ο σατανάς και η θαυμαστή προστασία, που παρέχει ο Θεός στους αφοσιωμένους σε Αυτόν πιστούς.
Ο Απόστολος Παύλος με τον συνεργό του Σίλα βρίσκονται στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όπου εξαγγέλλουν το μήνυμα της σωτηρίας και προσελκύουν στον Χριστό τους πρώτους πιστούς. Συνέβη δε το εξής παράξενο· κάθε φορά που πήγαιναν στον τόπο της προσευχής, μια δούλη που είχε μέσα της πονηρό πνεύμα καί έκανε μαντείες, έτρεχε πίσω από τους δύο Αποστόλους καί φώναζε: "Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του ύψιστου Θεού, που σας κηρύττουν την οδό της σωτηρίας" (στίχ. 18). Ο θεόπνευστος Απόστολος Παύλος κατάλαβε την παραπλανητική μέθοδο του πονηρού πνεύματος, που επιδίωκε με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει την αξιοπιστία των ανθρώπων και να πιστεύουν στις μαντείες, που έκανε μέσω της δούλης και αγανάκτησε. Την τελευταία φορά που άκουσε πίσω του τη δούλη, σταμάτησε ο Παύλος· "γύρισε πίσω και είπε στο πονηρό πνεύμα: σε διατάζω στο όνομα του Ιησού Χριστού να βγείς έξω από αυτήν. Την ίδια στιγμή το πνεύμα βγήκε" (στίχ. 18). Το αποτέλεσμα ήταν η δούλη να μή μπορεί πλέον να κάνει μαντείες. Ήταν ολοφάνερο ότι το πονηρό πνεύμα ήταν εκείνο που έκανε τις μαντείες, με το στόμα της δύστυχης εκείνης δούλης, που την εκμεταλλεύονταν τα αφεντικά της και κέρδιζαν πολλά χρήματα.
Δυστυχώς, ενώ τις μαντείες, μαγείες και όλες τις παρόμοιες ενέργειες του πονηρού, που κυριαρχούσαν στις προ Χριστού κοινωνίες των ανθρώπων, τις έχει καταδικάσει ο Κύριος και η Εκκλησία Του, υπάρχουν και σήμερα χριστιανοί, που σε δύσκολες ώρες καταφεύγουν σε αυτά. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, τον χριστιανό που καταφεύγει στους μάντεις και δεν εμπιστεύεται τα προβλήματά του στον Χριστό να τα λύσει, τον θεωρούν αρνητή του Χριστού. Γι' αυτό υπάρχουν ιεροί Κανόνες Οικουμενικών Συνόδων, που απαγορεύουν την θεία Κοινωνία σε όποιον πηγαίνει στους μάντεις, στους μάγους και κάνουν παρόμοιες πράξεις. Είναι ανάγκη να διαφωτίζουμε και τους άλλους αδελφούς μας για τη σοβαρότητα αυτού του θέματος, ώστε να μήν έχουν καμμία σχέση με τις ενέργειες του πονηρού.
Στη συνέχεια, γράφουν οι Πράξεις των Αποστόλων: "Όταν είδαν τα αφεντικά της δούλης, ότι μαζί με το πονηρό πνεύμα χάθηκε και η ελπίδα του κέρδους, που είχαν από την μαντική εργασία της, έπιασαν τον Παύλο και τον Σίλα και τους έσυραν στην αγορά" (στίχ. 19). Με τις φωνές και ψεύτικες κατηγορίες ξεσήκωσαν τον κόσμο εναντίον των δύο Αποστόλων, με αποτέλεσμα οι άρχοντες της πόλης να κακοποιήσουν και καταπληγώσουν με ραβδισμούς και να κλείσουν στη φυλακή τον Παύλο και τον Σίλα.
Ο δεσμοφύλακας, σύμφωνα με τις διαταγές που έλαβε, στερέωσε τα σώματά τους στο ειδικό ξύλο που έδεναν τους επικίνδυνους κακοποιούς για να μη δραπετεύσουν. Θα περίμενε κανείς από τα στόματα των πληγωμένων και πονεμένων Αποστόλων, μέσα στη νύχτα, ότι θα άκουγε βογγητά από τους πόνους και στεναγμούς. Αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο! "Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσεύχονταν και έψελναν ύμνους στο Θεό" (στίχ. 25). Ασφαλώς στις καρδιές τους θα κυριαρχούσαν τα ίδια αισθήματα που είχαν και οι άλλοι Απόστολοι, οι οποίοι όταν τους έδειραν οι άρχοντες των Ιουδαίων "έφυγαν από το συνέδριο χαρούμενοι, γιατί ο Θεός τους αξίωσε να κακοποιηθούν για χάρη του Χριστού" (Πράξ. 5,41). Το είχε πεί ο Ιησούς: "Μακάριοι όσοι διώκονται για την επικράτηση του θελήματος του Θεού...Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση, γιατί θα ανταμειφθείτε με το παραπάνω" (Ματθ. 5, 10 & 12).
Ας μη ξεχνούμε τα λόγια αυτά του Κυρίου, ούτε το ζωντανό παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων όταν -επειδή είμαστε χριστιανοί- οι άλλοι μας περιφρονούν και παίρνουν εχθρική στάση εναντίον μας. Ο Απόστολος Πέτρος τονίζει ιδιαίτερα το σημείο αυτό: "Άν ένας υποφέρει γιατί είναι χριστιανός, να μη ντρέπεται, αλλά να δοξάζει το Θεό γι' αυτό" (Α' Πέτρ. 4,16).
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, ο Θεός δεν εγκαταλείπει τους ανθρώπους Του, που είναι αφοσιωμένοι σ' Αυτόν. Όπως δεν εγκατέλειψε και τον Παύλο και Σίλα να υποφέρουν πληγωμένοι στη φυλακή. Μεγάλος σεισμός έγινε και η φυλακή ταρακουνήθηκε, όπως ακούσαμε στο σημερινό ανάγνωσμα. Τα δεσμά των Αποστόλων λύθηκαν. Οι διαθέσεις του δεσμοφύλακα άλλαξαν έναντι των Αποστόλων. Τους πήρε στο σπίτι του· έπλυνε και περποιήθηκε τις πληγές τους και τους έστρωσε τραπέζι, αφού προηγουμένως ο δεσμοφύλακας πίστεψε στον Χριστό, κατηχήθηκε και βαπτίστηκε με όλη την οικογένειά του.
Όταν εμείς εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στο Χριστό, χωρίς αμφιταλαντεύσεις, να είμαστε βέβαιοι ότι ο όλος αγάπη Κύριος και Θεός μας θα μας εξασφαλίζει την ισχυρή προστασία Του!