(Ιωάν. 20,19,31)
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης με πολλή ζωντάνια μας παρουσιάζει σήμερα τις δύο συναντήσεις που είχε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του με τους Μαθητές Του. Η πρώτη εμφάνιση του Χριστού έγινε το βράδυ της ημέρας που ανεστήθη. Σε αυτή παρόντες ήσαν μόνον οι δέκα Μαθητές. Ο Θωμάς έλλειπε. Όταν επέστρεψε με χαρά του έλεγαν οι Δέκα: "Είδαμε τον Κύριον με τα μάτια μας" και του περιέγραφαν λεπτομέρειες από την Εμφάνιση. Όμως ο Θωμάς δεν πίστευε με τίποτε. Εσείς Τον είδατε· εγώ δεν Τον είδα τον Κύριον· Άμα Τον ιδώ κι εγώ και βάλω το χέρι μου στα σημάδια από τα καρφιά και την λόγχη, τότε θα πιστέψω. Ο Θωμάς ήθελε χειροπιαστές αποδείξεις για να πιστέψει.
Αν σκεφτεί κανείς με την ψυχρή λογική μπορεί να κατακρίνει τον Θωμά για την συμπεριφορά του αυτή. Δέκα άνθρωποι, συμμαθητές του, τον βεβαίωναν ότι είδαν τον Ιησού ζωντανό, μίλησαν μαζί Του και αυτός παρέμεινε στην αμφιβολία! Αλλά και οι άλλοι δέκα Μαθητές του Χριστού, προτού Τον ιδούν δεν πίστευαν ότι ανεστήθη! Το πρωί είχαν πάει οι Μυροφόρες και ανήγγειλαν στους Μαθητές ότι είδαν τον Χριστό ζωντανό και μίλησαν μαζί Του. Αλλά "τα λόγια αυτά φάνηκαν σαν φλυαρίες και δεν τις πίστευαν" (Λουκ. 24,11). Όταν το βράδυ της ίδιας ημέρας φάνηκε ολοζώντανος ο Χριστός ανάμεσά στους δέκα Μαθητές τότε πίστεψαν. Αυτά φανερώνουν ότι οι Άγιοι Απόστολοι δεν ήταν καθόλου ευκολόπιστοι, όπως θέλουν να τους παρουσιάσουν οι πολέμιοι των Ιερών Ευαγγελίων. Ότι τάχα, αυτά που έγραψαν δεν ήταν έτσι, αλλά νόμιζαν ότι έτσι συνέβησαν, χωρίς να τα εξακριβώσουν, σαν αγράμματοι ψαράδες που ήταν! Το αντίθετο συν́βη. Εξέτασαν το κάθε τι με πολλή προσοχή. Έτσι, οι Άγιοι Απόστολοι αυτά που κήρυξαν αργότερα σε όλον τον κόσμο, είχαν την βεβαιότητα ότι ήταν αλήθειες που γνώρισαν προσωπικά οι ίδιοι. Και αυτέ τις αλήθειες τίς επικύρωσαν με ραβδισμούς, φυλακίσεις, εξορίες, ακόμα και με το μαρτυρικό τους αίμα. Όταν οι Ιουδαίοι απειλούσαν στα Συνέδριά τους τους Αποστόλους με θάνατο, αν δεν παύσουν να μιλούν για τον Χριστό με θάρρος εκείνοι απαντούσαν: "Δέν μποροῦμε νά μή μιλᾶμε γι αὐτά πού εἴδαμε καί ἀκούσαμε"(Πράξ. 4,20). Είναι εντυπωσιακά τα λόγια με τα οποἰα αρχίζει ο Απὸστολος Ιωάννης την Α' Καθολική Επιστολή του : Τόν Ιησοῦν Χριστόν "τόν ἀκούσαμε καί τόν εἴδαμε μέ τά ἴδια μας τά μάτια. Μάλιστα τόν εἴδαμε από κοντά καί τά χέρια μας Τον ψηλάφησαν" (1,1)· "Αὐτό πού εἴδαμε καί ἀκούσαμε τό ἀναγγέλλουμε και σ' ἐσᾶς" (1,3).
Επομένως, εμείς οι χριστιανοί είμαστε βέβαιοι ότι αυτά που γράφουν τα Ιερά Ευαγγέλια και διδάσκει η Εκκλησία μας είναι όλα εξακριβωμένα και αληθινά. Γι αυτό η πολεμική που ασκούν άθεοι και αιρετικοί εναντίον του Χριστού και της διδασκαλίας Του καθόλου να μή κλονίζει την Ορθόδοξη πίστη μας.
Στην περίπτωση του Θωμά, εντύπωση μας προκαλεί το πως ο Ιησούς αντιμετώπισε την ολιγοπιστία του Μαθητού Του. Δεν τον επιτίμησε, αλλά με καλωσύνη ήθελε να πείσει τον Απόστολό Του ότι πράγματι αναστήθηκε. Γι αυτό, οκτώ ημέρες μετά την Ανάστασή Του, σαν σήμερα, εμφανίστηκε και πάλι στους Μαθητές Του, όταν ήταν και ο Θωμάς μαζί τους. "Έρχεται ὁ ̓Ιησούς, ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, στάθηκε στή μέση καί εἶπε: Εἰρήνη σ' ἐσᾶς" (Ιωάν. 20,26). Αμέσως μετά ο Ιησούς στρέφεται προς τον Θωμά και τον προσκαλεί να τον ψηλαφήσει, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια λόγια, που είχε πεί ο Θωμάς, μία εβδομάδα πρίν. Λέγει λοιπόν ο Ιησούς στον Θωμά: "Φέρε ἐσύ τό δάκτυλό σου ἐδῶ καί δές τα χέρια μου, και φέρε τό χέρι σου καί βάλε το στην πλευρά μου. Καί μήν αμφιβάλλεις, ἀλλά πίστευε" (27). Έ, αυτό συγκλόνισε τον Θωμᾶ και ομολόγησε με ακράδαντη πίστη: "Ἐσύ εἶσαι ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου" (28). Και αυτή την πίστη την διεκήρυξε ο Θωμάς όλα τα χρόνια της ζωής του, παντού, μέχρι την Ινδία, και με τη θυσία της ζωής του. Έτσι ο Κύριος με την σοφία Του, βοήθησε τον Θωμά και να πιστέψει ο ίδιος, αλλά και στους άλλους να κηρύξει με βεβαιότητα τον Χριστόν ως Κύριον, Θεόν και Σωτήρα του κόσμου.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, μαζί με τον Θωμά ας αποβάλουμε κι εμείς κάθε αμφιβολία και ολιγοπιστία στα όσα ο Χριστός μας απεκάλυψε διά των Αποστόλων Του και της Αγίας Εκκλησίας Του. Ας ομολογούμε με λόγια και έργα τον Αναστάντα Ιησούν ως Κύριόν μας και Θεόν μας. Και ας ακτινοβολούμε σε όλους γὐρω μας την χαρά και την ειρήνη που μας έδωσε ο Χριστός μας με την Ανάστασή Του!