Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,
Δόξα και ευχαριστία στον Πανοικτίρμονα Θεό μας, τον Δημιουργό του παντός, που μας αξίωσε να αντικρύσουμε την ανατολή ενός καινούριου χρόνου. Οι ευχές που ανταλλάσσουμε, συνήθως, εκφράζουν και τον βαθύτερο πόθο μας: να έχουμε υγεία, ειρήνη και χαρά. Η πηγή της αληθινής χαράς είναι ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού που προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, για να συνδέσει και πάλι τους ανθρώπους με τον Θεό Πατέρα.
Έτσι «όσα ζητάμε από τον Θεό Πατέρα στο Όνομα του Υιού Του, Εκείνος μας τα δωρίζει και η χαρά μας είναι ασύγκριτη από κάθε άλλη χαρά, είναι τέλεια και διαρκεί αιώνια» ( βλ. Ιω. 16,23-24).
Η πλήρης χαρά που όλοι επιζητούμε είναι αποτέλεσμα της δικής μας αγάπης και της εμπιστοσύνης στον Χριστό, όπως Εκείνος μας διαβεβαιώνει: «την ημέρα εκείνη θα ζητήσετε εις το όνομά μου και δεν σας λέγω ότι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα για σας, διότι ο ίδιος ο Πατέρας σας αγαπά, επειδή με έχετε αγαπήσει κι έχετε πιστέψει ότι εγώ βγήκα από τον Θεό» (Ιω. 16,27-28).
Η αγάπη μας προς τον Χριστό επικυρώνεται από την αγάπη μας προς τους άλλους, που είναι αδέλφια μας, εφόσον είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου επουράνιου Πατέρα. Οι άλλοι δεν ξεχωρίζουν από το χρώμα τους, το γένος τους, την καταγωγή τους, την κοινωνική και οικονομική τους κατάσταση, γιατί όλοι είμαστε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού (Γαλ.3,29). Και ακόμη περισσότερο η αγάπη μας ξεπερνά κάθε λογικό όριο και συγ- χωρεί, χωράει και αγκαλιάζει ακόμη και τους εχθρούς.
Όσοι αγαπούμε τον Χριστό ακολουθούμε το παράδειγμά του: είμαστε ελεήμονες και οικτίρμονες. Όχι από οίκτο ή από θέση υπεροχής. Αλλά από αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τον ίδιο τον Χριστό, τον δικό μας ευεργέτη, που ταυτίζεται με όλους τους πονεμένους, στερημένους, κατατρεγμένους, ελάχιστους αδελφούς Του. Και με αυτόν τον τρόπο ζούμε τον παράδεισο ήδη από εδώ πάνω στη γη. Ζούμε την παρουσία του Χριστού μας και των αδελφών μας που ο ίδιος προσκάλεσε στο δείπνο του από τις πλατείες και τις ρύμες (Λουκ. 14,21).
Δεν φοβόμαστε τον Χριστό! Τον αγαπούμε και η αγάπη διώχνει κάθε φόβο, γιατί ο φόβος έχει τιμωρία (Α’ Ιω.4,18). Τον αγαπούμε και τον νιώθουμε φίλο μας, εφόσον Εκείνος πρώτος μας αγάπησε (Α΄Ιω 4,19) και μας αποκαλεί φίλους Του: «Ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε…» (Ιω 15,14). Άρα λοιπόν ως φίλο Τον ατενίζουμε και Τον πλησιάζουμε. Πέφτουμε; Αμαρτάνουμε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη τρέχουμε κοντά Του, όχι με το φόβο της τιμωρίας αλλά με το θάρρος της φιλίας, για να του εξομολογηθούμε: «Κύριε, μού έλειψε η πίστη, έκανα λάθη, συγχώρεσέ με». Όσο πιο μεγάλος είναι ο δεσμός μας με τον Χριστό τόσο μεγαλύτερη είναι η βεβαιότητά μας για την αγάπη και το έλεός Του. Γι αυτό δεν αφήνουμε τα λάθη μας να μας αποκόπτουν από την κοινωνία μαζί Του. Αφυπνιζόμαστε, μετανοούμε και με απλότητα και ειλικρίνεια ζητούμε να μας συγχωρήσει τα παραπτώματα τα εκούσια και τα ακούσια, ώστε να βρούμε και πάλι τη χαρά της κοινωνίας μαζί Του.
Όσοι αγαπούν τον Χριστό και Τον ακολουθούν, από τούτο τον πρόσκαιρο κόσμο, ζουν μέσα στη χαρά Του, παρ’ όλες τις δυσκολίες, τις θλίψεις και τα παθήματα. Ο Απόστολος Παύλος μας υπογραμμίζει: «Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου» (Κολοσ. 1,24), διότι έπασχε μαζί του ο Χριστός που κατοικούσε μέσα στην ύπαρξή του. Ο Σταυρωμένος και Αναστημένος Θεάνθρωπος Ιησούς!
Ας ευχηθούμε, αδελφοί, να αυξάνεται διαρκώς η αγάπη μας προς τον Χριστό και η ψυχή μας να πλημμυρίζει από τη χαρά της δικής Του παρουσίας, παρ’ όλες τις θλίψεις και τα δεινά της σύγχρονης εποχής. Ο Χριστός μας οδήγησε εκ του θανάτου εις την ζωήν, «χαρισάμενος ζωήν τοις εν τοις μνήμασι» και την ελπίδα σε όλους εμάς που η βιοτή μας απειλείται από ποικίλους κινδύνους. Γι αυτό μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι και χαρούμενοι!
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 2018
Μέ θερμή πατρική αγάπη
+Ὁ Πισιδίας Σωτήριος