Κατά τη θεία Λειτουργία τρία κύρια αιτήματα απευθύνουμε προς τον Θεό:
α) Να μας αξιώσει ο Κύριος με βαθειά ευλάβεια και θερμή αγάπη να λατρεύουμε τον Τριαδικό Θεό, β) με καθαρή συνείδηση να μετέχουμε στη θεία Κοινωνία του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού, χωρίς κίνδυνο να κατακριθούμε, και γ) τελικά να αξιωθούμε της Βασιλείας των ουρανών (βλ. τέλος Β' Εὐχῆς τῶν Πιστῶν).
Τελικός προορισμός του ανθρώπου είναι η Βασιλεία των ουρανών· να αποκτήσει και πάλιν ο άνθρωπος τον χαμένον παράδεισο.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ενώ ο Αδάμ και η Εύα ήσαν ευτυχισμένοι στον Παράδεισο, περιφρόνησαν το Θεό και δέχτηκαν όσα τους είπε ο διάβολος, με αποτέλεσμα να βρεθούν έξω από τον Παράδεισο, αποκομμένοι από τον Θεό, κάτω από την επήρεια του διαβόλου με όλες τις θλιβερές συνέπειες. Σ' αυτό το τραγικό γεγονός αφιερώνει η Εκκλησία μας την σημερινή Γ' Κυριακή του Τριωδίου, και σε έναν από τους ύμνους της μας παρουσιάζει τον ταλαίπωρο Αδάμ να κάθεται γεμάτος απερίγραπτη θλίψη έξω, απέναντι από τον Παράδεισο και να λέει κλαίγοντας και αναστενάζοντας: «Αλοίμονό μου, τί έπαθα ο ταλαίπωρος εγώ»! (βλ. Στιχηρά Εσπερινού Τυρινής).
Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, δεν άντεχε να βλέπει το ανθρώπινο γένος να τυραννείται, γι' αυτό, όπως ξέρουμε, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο που είχε καταστρώσει για τη σωτηρία του ανθρώπου, με σκοπό να επαναφέρει τον πλανεμένο άνθρωπο στον Παράδεισο· όχι όμως στον υλικό εκείνο παράδεισο, αλλά σε ασυγκρίτως ανώτερο και αιώνιο, στην ουράνια βασιλεία Του.
Αλλά τι είναι η Βασιλεία των Ουρανών;
Ο Κύριος, απεκάλεσε Παράδεισο, την ουράνια βασιλεία Του (Λουκ.23,42)· μια λέξη που θυμίζει τη χαρά και την ευδαιμονία που απολάμβαναν οι πρωτόπλαστοι στον κήπο της Εδέμ, όταν ήταν σε κοινωνία με τον Θεό. Και στη Βασιλεία των Ουρανών η παρουσία του Χριστού χαρίζει στους πολίτες της ανέκφραστη χαρά και ευφροσύνη αδιάλειπτη και αιώνια.
Η Βασιλεία των Ουρανών, κατά τον λόγον του Κυρίου, είχε ετοιμαστεί από τον Θεό "από την αρχή του κόσμου" (Ματθ. 25,34), με προορισμό να ζουν εκεί αιώνια, σε κοινωνία με τον Θεό, ευτυχισμένοι, όλοι οι άνθρωποι που θα έχουν τηρήσει προηγουμένως, το θέλημα του Θεού. Και για να γνωρίσουν οι άνθρωποι το θέλημα του Θεού, πάλι, η αγάπη του Θεού μερίμνησε. Γι' αυτό έστειλε τον Υιόν Του στη γη, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Είναι εντυπωσιακός ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στην αρχή της δημοσίας δράσεώς Του: "Πρέπει να κηρύξω το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού...γιατί στάλθηκα -από τον Πατέρα- γι' αυτόν τον σκοπό" (Λουκ. 4,43). Το έχουμε προσέξει αυτό; Ο Χριστός ήρθε στη γη και όσα είπε, όσα έκανε και όσα έπαθε, ένα σκοπό είχαν: να ετοιμαστούμε εμείς οι άνθρωποι, για να χαρούμε την αιώνια μακαριότητα της Βασιλείας των Ουρανών.
Και πώς ο Κύριος πέτυχε να κάνει προσιτή σε μας την βασιλεία του Θεού, και τη δική Του παρουσία ανάμεσά μας; Ιδρύοντας την Εκκλησία Του. Ο Κύριος, και δια των Αποστόλων Του, μετέδιδε το χαρμόσυνο μήνυμα: "έφτασε η βασιλεία του Θεού" (Ματθ. 10,7. βλ. καί Μάρκ. 1,15)· εννοώντας ότι σε λίγο ιδρύεται στη γη η Εκκλησία, στην οποία με το κήρυγμα του Ευαγγελίου και τη χάρη των Ιερών Μυστηρίων, θα μεταδίδεται στους πιστούς η θεία ζωή της επουράνιας Βασλείας. Έτσι, από εδώ, από τη ζωή αυτή, οι χριστιανοί θα προγεύονται τη χαρά της Βασιλείας των Ουρανών.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επί γης στρατευμένη Εκκλησία είναι η Βασιλεία του Θεού με την επίγεια μορφή της. Η θριαμβεύουσα Εκκλησία είναι η μελλοντική, μετά την Δευτέρα Παρουσία, τελεία και ένδοξη μορφή της βασιλείας των ουρανών. Η βασιλεία του Θεού αναπτύσσεται στη γη και μεταμοφώνει τη ζωή των πιστών, αλλά δεν είναι δυνατόν να φθάσει με τις συνθήκες, που επικρατούν στον κόσμο, στην τέλεια και ένδοξη μορφή. Το τέλειον θα συντελεστεί στη μέλλουσα άφθαρτη ζωή.
Της τέλειας εκείνης Βασιλείας των Ουρανών την ανταύγεια και μακαριότητα απολαμβάνουν οι πραγματικοί πιστοί από τώρα, γι' αυτό ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει τους χριστιανούς "τέκνα φωτός, συμπολίτες των Αγίων και οικείους του Θεού. (Εφεσ.2,19. 5,8). Επίσης αποκαλεί τους χριστιανούς κληρονόμους του Θεού και συγκληρονόμους του Χριστού και θα συμμετάσχουν μαζί Του στη δόξα Του (Ρωμ. 8,17).
Από την πλευρά τους, δε, οι υπήκοοι της βασιλείας του Θεού, με τα πνευματικά μέσα που τους παρέχει η Εκκλησία, (όπως κατά την Μεγάλη Σαρακοστή, που αρχίζει από αύριο) και με την πίστη, την αγάπη, την πραότητα, την ανεξικακία, την προσευχή και τη μετάνοια αγωνίζονται για τον εξαγιασμό τους.
Αγαπητοί μου αδελφοί, μετά από αυτά να μη ξεχνάμε ότι στη γη αυτή είμαστε περαστικοί. Δεν έχουμε εδώ μόνιμη πατρίδα- γράφει ο Απόστολος Παύλος- αλλά λαχταρούμε την μελλοντική, την αιώνια (βλ. Εβρ. 13,14).
Μη ξεχνάμε ότι ο πρώτος που έβαλε ο Χριστός στον παράδεισο ήταν ένας ληστής μετανοημένος! Γιατί όχι κι εμάς; Αυτή, λοιπόν την βασιλεία του Θεού να αναζητούμε και να ποθούμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αγαθό (Ματθ. 6,33). Όσο αμαρτωλοί και αν είμαστε, αν αυτό το επιδιώκουμε με την καρδιά μας, η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η αγάπη του Θεού Πατέρα μας και οι ανεκλάλητοι στεναγμοί του Αγίου Πνεύματος με τους οποίους μεσιτεύει για μας, να είμαστε βέβαιοι ότι θα αξιωθούμε της χαράς του Παραδείσου. Αμήν.