Την 5η και τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία στο πρόσωπο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας προβάλλει τα ευεργετικά αποτελέσματα της ειλικρινούς μετανοίας. Ολόκληρη η Μεγάλη Τεσσαρακοστή - όπως ξέρουμε - είναι περίοδος μετανοίας. Με τη νηστεία, τις γονυκλισίες, τις πυκνές και πολύωρες Ιερές Ακολουθίες εκφράζουμε καθημερινά στο Θεό τη μετάνοιά μας. Ίσως όμως σε κάποιους να μένει η αμφιβολία. Εμένα, που έχω διαπράξει βαρειά αμαρτήματα ο Θεός μπορεί να με συγχωρήσει; Η περίπτωση της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας δίνει την απάντηση.
Η Οσία Μαρία από εφηβική ηλικία εγκατέλειψε το σπίτι της, πήγε στην Αλεξάνδρεια, και επί 17 χρόνια ζούσε βίον άσωτον. Όταν δέ, μαζί με άλλους προσκυνητές, πήγε στα Ιεροσόλυμα και θέλησε να μπεί στον Ναό να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, του οποίου την Ύψωση εόρταζαν εκείνη την ημέρα, μια δύναμη την εμπόδιζε να περάσει το κατώφλι της πόρτας του Ναού. Παρόλες τις επανειλημμένες προσπάθειες που κατέβαλε έμενε έξω, ενώ όλοι οι άλλοι προσκυνητές έμπαιναν κανονικά. Αυτό την συνέτριψε ψυχικά. Συναισθάνθηκε ότι η αμαρτωλή ζωή της ήταν η αιτία που την καθιστούσε ανάξια να ασπαστεί τον Τίμιο Σταυρό. Συγκλονισμένη από το γεγονός αυτό πήρε την απόφαση να αλλάξει ζωή και με ειλικρινή μετάνοια να λάβει συγχώρηση από το Θεό. Αφού με δάκρυα ικέτευσε την Παναγία να τη βοηθήσει να εισέλθει στο Ναό και ότι μετανοεί για όσα διέπραξε, χωρίς δυσκολία πλέον, μπήκε και προσκύνησε τον Τίμιον Σταυρόν του Κυρίου. Όταν και πάλι παρακάλεσε την Παναγία να της δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει, άκουσε μια φωνή που της έλεγε: "Να διαβείς τον Ιορδάνη ποταμό και θα βρείς ανάπαυση". Αυτό και έκανε την ίδια μέρα· πέρασε τον Ιορδάνη και έζησε μόνη της στην έρημο, ανατολικά του Ιορδάνη, 47 χρόνια με μετάνοια, νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, με πολλές ταλαιπωρίες. Προς το τέλος της ζωής της ο Ασκητής Ζωσιμάς την συνάντησε στην έρημο· άκουσε την ιστορία της και τους αγώνες της· και της μετέδωκε τη θεία Κοινωνία πρίν παραδώσει την ψυχή της στον Κύριο, την 1η Απριλίου του έτους 522.
Η μετάνοια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας βοηθεί να κατανοήσουμε πώς πρέπει να βιώνουμε την πραγματική μετάνοια.
Η μετάνοια να είναι έμπρακτη· να μη περιορίζεται μόνον στο συναίσθημα ή στα λόγια, αλλά να προχωρεί και στα έργα της μετανοίας. Ας θυμηθούμε το κήρυγμα του Βαπτιστού Αγίου Ιωάννη: " Ποιήσατε καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας" (Λουκ.3,8). Να αλλάξει η ζωή μας. Ακριβώς αυτό έκανε η Οσία Μαρία. Καμμία σχέση δεν είχε πλέον η νέα ζωή της με όσα έκανε πρίν. Ήταν εύκολο αυτό; Καθόλου! Είχε πειρασμούς ισχυρούς, αλλά τους αντιμετώπιζε με αποφασιστικότητα. Ας παίρνουμε δύναμη από το παράδειγμα της Οσίας, που αγωνίστηκε και με τη χάρη του Θεού αγίασε!
Η μετάνοια να είναι σταθερή , χωρίς υπαναχωρήσεις. Ασφαλώς, στις σκληρές συνθήκες που ζούσε στην έρημο η Οσία Μαρία, θα της ήλθε ο πειρασμός να επιστρέψει στην προηγούμενη εύκολη ζωή της αμαρτίας. Αλλά δεν λύγισε, έμεινε σταθερή επί 47 ολόκληρα χρόνια, μέχρι την τελευταία της πνοή. Κι εμείς, όσες και αν είναι οι δυσκολίες και οι πειρασμοί που αντιμετωπίζουμε στην προσπάθειά μας να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να επιμένουμε και να υπομένουμε, με τη βεβαιότητα ότι η θεία Χάρη θα μας ενισχύει.
Η μετάνοια να είναι θυσιαστική. Να εμπεριέχει το στοιχείο της θυσίας. Να υπάρχει η διάθεση, πρόθυμα να θυσιάσουμε κάτι από τη ζωή μας, από τις επιθυμίες μας, από τις ανέσεις μας, τα υλικά αγαθά μας, από αυτά που μας ελκύουν, προκειμένου να βοηθηθούμε να ζήσουμε με ειλικρινή και συνεπή μετάνοια τη νέα μας αναγεννημένη ζωή. Η Οσία Μαρία έφθασε στο ακρότατο σημείο να θυσιάσει τα πάντα, για να βιώσει την τέλεια μετάνοια· ούτε σπίτι είχε, ούτε σκεπάσματα, ούτε ρούχα, ούτε φαγητό, ούτε τίποτε από αυτά που εμείς θεωρούμε απαραίτητα. Και όμως έζησε σε αυτή την κατάσταση περίπου μισόν αιώνα. Βεβαίως, κανένας δεν υποχρεώνει εμάς να ζήσουμε με τέτοιες στερήσεις. Όμως, να πάρουμε κάτι από το πνεύμα αυτό της θυσίας, που διακατείχε την Οσία. Μη θεωρούμε π.χ. ότι θα διακινδυνεύσει η ζωή μας άν τηρήσουμε κάποιες ημέρες νηστείας, που έχει καθιερώσει η Εκκλησία. Ή ότι θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας άν ζητήσουμε συγγνώμη από το πρόσωπο που λυπήσαμε ή αδικήσαμε και σπεύσουμε πρώτοι να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας.
Το πόσο ο Θεός βραβεύει τις θυσίες που γίνονται γι' Αυτόν, με πνεύμα μετανοίας και ταπεινοφροσύνης, το βλέπουμε στο πρόσωπον της Οσίας Μαρίας. Πέραν της προστασίας που της παρείχε ο Θεός, ώστε να επιβιώσει επί 47 χρόνια σε μια έρημο χωρίς να έχει τίποτε, της έδωσε τη δυνατότητα κάνοντας το σημείο του σταυρού να περνά το βαθύ ποτάμι του Ιορδάνη, περπατώντας πάνω στα νερά, όπως κάποτε ο Κύριος στη λίμνη της Τιβεριάδας. Όταν προσευχόταν θεϊκό φώς την περιέβαλε. Και ακόμη είχε συμφιλιωθεί με τα θηρία, όπως ο Αδάμ στον παράδεισο πριν την παρακοή του. Είναι χαρακτηριστικό το ότι τον τάφο, για να ενταφιάσει ο π. Ζωσιμάς το λείψανο της Οσίας, ένα λιοντάρι ήρθε και τον έσκαψε.
Είθε, αδελφοί μου, η μετάνοια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας να εμπνέει κι εμάς στον δρόμο της αληθινής μετανοίας και με τις πρεσβείες της ο Κύριος να μας ενδυναμώνει και φωτίζει, ώστε τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής μας να τον διανύσουμε με μετάνοια, για να αξιωθούμε της επουράνιας βασιλείας Του. Αμήν.