(Α' Κορ. 4,9,16)
Ο Απόστολος Παύλος στη σημερινή περικοπή, από την Α' προς Κορινθίους Επιστολή του, καταλήγει με τα εξής λόγια: "Δεν έχετε πολλούς πατέρες αλλά μόνον ένα. Στη σωτήρια οικονομία του Ιησού Χριστού, εγώ σαν πατέρας σας γέννησα με τό κήρυγμα του Ευαγγελίου. Σας ζητώ, λοιπόν, να μου μοιάσετε" (στίχ. 15-16).
Ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει τη σχέση του με τους χριστιανούς της Κορίνθου, στους οποίους πρώτος εκήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού, ως πατέρα με τέκνα. Μιμούμενος ο Παύλος τον Θεόν Πατέρα, με στοργή, αγάπη και άγρυπνο βλέμμα παρακολουθούσε, από όποια χώρα κι άν βρισκόταν, την πρόοδο των πνευματικών του τέκνων της Κορίνθου και σε κάθε πρόβλημά τους έσπευδε να τους βοηθήσει, να τους διορθώσει να τους ενισχύσει. Κι αυτό, φυσικά, το έκανε και για όλους όσους είχε ελκύσει στον Χριστό σε Ανατολή και Δύση. Φρόντιζε, δε, ο ίδιος ο Παύλος με τον λόγο και τη ζωή του να μιμείται τον Χριστό. Αυτά που δίδασκε πρώτος τα εφάρμοζε, και έτσι γινόταν ο ίδιος ζωντανή "Επιστολή Χριστού...που δεν γράφτηκε με μελάνι, αλλά με το Πνεύμα του ζωντανού Θεού" βλ. Β' Κορ. 3,3). Και με το ζωντανό παράδειγμά του επικύρωνε όσα δίδασκε και συμβούλευε με τον λόγο του και τις Επιστολές του.
Ο Απόστολος Παύλος με όλα αυτά διδάσκει ότι οι διάκονοι του Ευαγγελίου και όλοι οι Κληρικοί οφείλουν να ζούν με τέτοια προσοχή και ακρίβεια, ώστε ο βίος τους να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους χριστιανούς. Να καθοδηγούν τους πιστούς πρώτα με τον τρόπο της ζωής τους και το παράδειγμά τους και μετά με τα λόγια τους. Να προπορεύονται στο δρόμο που οδηγεί στους ουρανούς, και να μη περιορίζονται μόνον στο να δείχνουν σ' αυτούς το δρόμο.
Συγχρόνως όμως ο Απόστολος Παύλος καλεί και όλους τους πιστούς να του μοιάσουν· "Μιμηταί μου γίνεσθε".
Αλλά σε τι μπορούν να μιμηθούν οι πιστοί τον Μέγα Παύλο, που αξιώθηκε να ανέβη μέχρι τρίτου ουρανού; Στη σοφία του και τα θαύματα που επιτελούσε, ακόμη και με τα μαντίλια του, που έβαζαν επάνω τους οι άρρωστοι και γιατρεύονταν; Ή στους λιθοβολισμούς και στους ραβδισμούς και στα δεσμά των φυλακών; Σε αυτά, ασφαλώς όχι! Άλλωστε και ο ίδιος ο Παύλος, όταν δικαζόταν στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, είχε πει στον βασιλιά Αγρίππα: " Θα ευχόμουν στο Θεό... όχι μόνον εσύ αλλά και όλοι όσοι με ακούνε σήμερα, να γίνουν όμοιοι με μένα, εκτός απ' αυτά τα δεσμά"( Πράξ. 26,29).
Σε τι, λοιπόν, μπορούμε μεις να μιμηθούμε τον Παύλο; Ας περιοριστούμε σε δύο μόνον, από τα απολύτως αναγκαία:
-Στην ταπείνωσή του. Ο Απόστολος Παύλος εφήρμοσε τον λόγο του Σοφού Σειράχ: "As great as you are to humble yourself and find grace from Lord”
Ὅσον μέγας εἶ, τοσούτω ταπείνου σεαυτόν καί ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν» (Σοφ. Σειρ. 3,18). Ενώ ο Παύλος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που αξιώθηκε να κληθή στο Αποστολικό αξίωμα προσωπικά από τον Ιησού Χριστό μετά την Ανάληψή Του, ταπεινώνει τον εαυτό του και γράφει: "εγώ δεν είμαι άξιος ούτε να ονομάζομαι Απόστολος" (Α' Κορ. 15,9). Όσο δε προχωρούν τα χρόνια και η δόξα του κορυφώνεται από τις τόσες επιτυχίες του έργου του, και η ταπείνωσή αυξάνεται! Φθάνει στο σημείο να ταπεινώνεται μπροστά στον μαθητή του Τιμόθεο και να του γράφει: "πρώτος ανάμεσα στους αμαρτωλούς είμαι εγώ" (Α' Τιμ. 1,15).
Εμείς άραγε, εάν πραγματικά θελήσουμε, με τη χάρη του Θεού, να μιμηθούμε τον Παύλο στην ταπείνωσή του, δεν θα το επιτύχουμε; Μας εμποδίζει κάτι;
-Ακόμη μπορούμε να μιμηθούμε τον Παύλο στην αγάπη του.
Ο Παύλος όσο ο καιρός περνούσε, τόσο πιο βαθιά στην ψυχή του ένοιωθε την αγάπη του Χριστού προς αυτόν. Αυτόν, τον Σαύλο, ενώ ήταν εχθρός του Χριστού, και κατεδίωκε τους μαθητές Του, ο Χριστός τον αγάπησε, τον συγχώρησε, τον λύτρωσε, τον τίμησε και τον ανέδειξε Απόστολό Του. Αυτό το γεγονός τον συγκλόνισε και άλλαξε τελείως τη ζωή του Παύλου. Από τότε βάλθηκε με όλες του τις δυνάμεις να μιμηθεί τον Κύριο. Θυσιάστηκε ο Ιησούς γι αυτόν; Πρόθυμος και αυτός να θυσιαστεί όχι μόνον για τον Κύριο και τους φίλους του, αλλά και για τους εχθρούς του! Όχι μόνον τη ζωή του αλλά και τήν ψυχή του θα έδινε, αν αυτό θα συντελούσε να σωθούν ποιοί; οι Εβραίοι, που όπου πήγαινε τον κατεδίωκαν να τον σκοτώσουν ( βλ. Ρωμ. 9,3).
Να λοιπόν δύο μεγάλες αρετές του Αποστόλου Παύλου, που καλούμαστε να αγωνιστούμε να τις αποκτήσουμε. Μαζί με αυτές θα αξιωθούμε να αποκτήσουμε και όλες τις άλλες. Διότι οι αρετές έχουν ως ρίζα την ταπείνωση και καρπός τους είναι η αγάπη.
Είθε αδελφοί μου, να θελήσουμε να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση του Αποστόλου Παύλου και να προσπαθήσουμε να τον μιμηθούμε στη ζωή μας.