(Πράξ. 6,1-7)
Το σημερινό ανάγνωσμα των Πράξεων των Αποστόλων μας πληροφορεί για την εκλογή των επτά Διακόνων και για το φιλανθρωπικό έργο της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.
Εντύπωση μας προξενεί το ζωηρό ενδιαφέρον των Αγίων Αποστόλων για τους φτωχούς και ασθενείς. Από την αρχή οι Άγιοι Απόστολοι, παρόλους τους διωγμούς που καθημερινά αντιμετώπιζαν, ενδιαφέρθηκαν για την έμπρακτη αγάπη προς όσους στερούνταν τα αναγκαία για την διαβίωση τους, και ιδιαίτερα για τους πεινασμένους. Έτσι, με την καθοδήγηση των Αποστόλων οι πιστοί έφθασαν σε τέτοιο σημείο αγάπης και αλληλεγγύης, ώστε να μοιράζονται τα υπάρχοντά τους μεταξύ τους και να τα έχουν όλα κοινά (βλέπε Πράξ. 2,44-45). Γι αυτό κανένας χριστιανός δεν υπέφερε από πείνα και στέρηση των αναγκαίων αγαθών.
Όταν, δε, αυξήθηκαν πολύ οι πιστοί των Ιεροσολύμων, και δεν επαρκούσαν πλέον οι Απόστολοι να εξυπηρετούν τις ανάγκες των αναξιοπαθούντων, αλλά και για να μη μειώνεται ο αναγκαίος για το κήρυγμα χρόνος τους, "σύναξαν τους πιστούς και τους είπαν: ...Φροντίστε, αδελφοί, να εκλέξετε απ' ανάμεσά σας εφτά άντρες με καλή φήμη, γεμάτους από τη σοφία του Αγίου Πνεύματος. Αυτούς θα ορίσουμε να κάνουν την αναγκαία αυτή υπηρεσία" για τη βοήθεια των πτωχών (στίχ. 3). Έτσι και έγινε. Αυτούς τους επτά, που επέλεξαν οι πιστοί, οι Άγιοι Απόστολοι τους χειροτόνησαν Διακόνους και τους ανέθεσαν το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Ο πρώτος μάλιστα μεταξύ των επτά Διακόνων ήταν ο Στέφανος, ο οποίος διακρίθηκε για την δράση του και αξιώθηκε πρώτος αυτός να μαρτυρήσει για τον Χριστό, με λιθοβολισμό.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η Εκκλησία, από τα πρώτα βήματά της, όπως και ο Ιδρυτής της, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ενδιαφέρθηκε όχι μόνον για τις πνευματικές, αλλά και τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Και όταν αργότερα η Εκκλησία απλώθηκε σε όλο τον κόσμο συστηματοποίησε το φιλανθρωπικό έργο της. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, ως πρώτο οργανωμένο Νοσοκομείο στην Ιστορία της Νοσηλευτικής είναι αυτό που ωργάνωσε ο Μέγας Βασίλειος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Και δεν ήταν μόνον το Νοσοκομείο, που ίδρυσε ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Άγιος Βασίλειος, αλλά και το πτωχοκομείο, και το Ορφανοτροφείο και ο Ξενώνας για ταξιδιώτες· ολόκληρο συγκρότημα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, που έμεινε στην ιστορία ως "Βασιλειάδα". Και αυτό το φιλανθρωπικό έργο το συνέχισε η Εκκλησία καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας της και το συνεχίζει μέχρι σήμερα. Για να λάβουμε μία εικόνα του φιλανθρωπικού έργου που ασκούν σήμερα όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες σε όλες τις χώρες, αρκεί να αναφέρουμε ότι, μόνον η Εκκλησία της Ελλάδος, το έτος 2017 λειτούργησε 98.731 Φιλανθρωπικά Ιδρύματα· βοηθήθηκαν 1.146.772 άνθρωποι και διατέθηκαν 124.416.599 Ευρώ. Αυτά σε μια μικρή χώρα. Ασφαλώς πολλά περισσότερα θα έγιναν σε άλλες πολυάριθμες Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Εμείς στην Ενορία μας, δεν έχουμε ασφαλώς δυνατότητες για μεγάλα φιλανθρωπικά έργα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτε. Είτε ατομικά καθένας μας, είτε ως Εκκλησιαστική Κοινότητα, κάτι μπορούμε να κάνουμε, για την ανακούφιση συνανθρώπων μας που στερούνται ακόμη και τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους.
Αυτό που έκαναν οι Άγιοι Απόστολοι, που ανἐθεσαν στους επτά Διακόνους να φροντίζουν τους φτωχούς, θα μπορούσαμε να το κάνουμε κι εμείς. Δηλαδή να προθυμοποιηθούν μερικές κυρίες από σας, να συγκροτήσετε μία Επιτροπή, που θα έχει την φροντίδα να συγκεντρώνει τις προσφορές των πιστών σε είδος ή σε χρήμα και με αυτά να βοηθούν τους αδελφούς μας που βρίσκονται σε ανάγκη. Άλλωστε αυτό γίνεται σχεδόν παντού, όπου υπάρχουν οργανωμένες Ορθόδοξες Εκκλησιαστικές Κοινότητες.
Δεν έχει σημασία τί ποσά θα συγκεντρώνονται και πόσοι άνθρωποι θα βοηθούνται.
Ο Κύριος είχε επαινέσει τη χήρα εκείνη που είχε προσφέρει δύο μόνον λεπτά. Το ποιό σημαντικό θα είναι το ότι έτσι θα ασκούμε πιό αποτελεσματικά την αγάπη μας προς τους αδελφούς μας. Και μάθαμε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ότι κατά την Δευτέρα Παρουσία Του θα μας ερωτήσει τί κάναμε για τους αρρώστους τους πεινασμένους και όλους εκείνους που υπέφεραν στη ζωή τους. Έτσι με την προσφορά της αγάπης μας προς τους άλλους, εμείς ωφελούμαστε πρώτοι.
Αδελφοί μου, ας σκεφθούμε και ας βρούμε τους κατάλληλους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθούμε τους αδελφούς μας, στις συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε, και να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες ενέργειες, όπως οι πρώτοι χριστιανοί των Ιεροσολύμων, που ένιωθαν ότι όλοι μαζί, αποτελούσαν μια πνευματική οικογένεια.