(Μάρκ. 8,34-9,1)
Με αυτά που ακούσαμε σήμερα από το Ιερό Ευαγγέλιο, ο Κύριος μας παρουσιάζει με σαφήνεια τις προϋποθέσεις με τις οποίες ένας άνθρωπος μπορεί να ακολουθήσει τον Χριστό. Δηλαδή, πώς μπορει ένας να είναι ένας αληθινός χριστιανός.
Οι πρώτες λἑξεις που είπε ο Κύριος είναι: "ὅστις θέλει" (στίχ. 34). Η πρώτη και βασική προϋπόθεση, για να ακολουθήσουμε τον Χριστό είναι η θέληση, η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου. Ο Ιησούς ποτέ δεν ανάγκασε κανένα. Καλεί κοντά Του όλους τους ανθρώπους για να τους ξεκουράσει και να τους αναπαύσει· "Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι (με βάσανα) κι εγώ θα σας ξεκουράσω" (Ματθ. 11,28). Προσκαλεί, αλλά δεν εξαναγκάζει να πάνε κοντά Του. " Ο Κύριος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν σε βάθος την αλήθεια" (Α' Τιμ. 2,4), αλλά κανένα δεν καταπιέζει. Θαυμάζει κανείς αυτή την ελευθερία που έδωσε ο Θεός στο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο. Απεριόριστη ελευθερία· τόση που ο άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει· να τον πλησιάσει τον Χριστό ή να απομακρυνθεί από κοντά Του· να ακούσει τον λόγο Του ή να τον περιφρονήσει.
Ο Χριστός λοιπόν απευθύνεται σε όποιον το θέλει πράγματι να Τον ακολουθήσει και λέγει: "να απαρνηθεί τον εαυτό του". Αυτή είναι η δεύτερη προϋπόθεση, για να ακολουθήσει ο άνθρωπος τον Χριστό. Όμως τι σημαίνει απαρνούμαι τον εαυτό μου; Απλά, απαρνούμαι τον κακόν εαυτόν μου. Ο Απόστολος Παύλος προτρέπει: " πετάξετε από πάνω σας τον παλιό εαυτό σας... που φθείρεται από τις απατηλές επιθυμίες του" (Εφ. 4,22). Εγωισμοί, μάταιες φιλοδοξίες, άνομα συμφέροντα , αμαρτωλές επιθυμίες και άλλα που μας φυλακίζουν στο προσωπικό μας και μόνον συμφέρον. Απαρνούμαι λοιπόν, τον εαυτό μου για κάποιον άλλον· Και πρώτον απ' όλους για τον Χριστό. Ο Απόστολος Παύλος δίνει το παράδειγμα: Δεν ζω εγώ πια για τον εαυτό μου, ζω για τον Χριστό και ο Χριστός ζεί μέσα μου. Η ζωή μου πια είναι βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε για χάρη μου ( βλέπ. Γαλ. 2,20). Έτσι το δικό μου "θέλω" το υποτάσσω στό θέλημα του Χριστού. Δεν κάνω πλέον αυτό που εγώ θα ήθελα, αλλά προσπαθώ να κάνω αυτό που ο Χριστός θέλει. Διότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό. Εγώ μπορεί να κάνω λάθος στις επιλογές μου· ο Χριστός όμως που είναι "η Αλήθεια" και Πάνσοφος είναι αλάθητος. Ακολουθώντας το δικό Του θέλημα, είμαι βέβαιος ότι θα είμαι πάντοτε κερδισμένος.
Αλλά ο Χριστός, όπως ακούσαμε, δεν περιορίζεται σ' αυτές τις δύο προϋποθέσεις. Προχωρεί και σε μία τρίτη: "και να σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεῖ". Τι άραγε εννοεί ο Κύριος με τα λόγια αυτά; Να σηκώσουμε τον σταυρό που σήκωσε Εκείνος στον Γολγοθά; Δεν φαίνεται να μιλάει για τον δικό Του Σταυρό, γιατί τον Σταυρό του Χριστού κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σηκώσει. Αν προσέξουμε το Ιερό Ευαγγέλιο θα διαπιστώσουμε ότι ο Κύριος λέγει "τόν σταυρόν αὐτοῦ"· κάνει λόγο για τον προσωπικό σταυρό που κάθε πιστός καλείται να σηκώσει, ακολουθώντας Τον. Τι μπορεί να είναι αυτός ο σταυρός του καθενός μας; Είναι το φορτίον των θλίψεων που ο καθένας σηκώνει· στενοχώριες, εχθρότητες, αδικίες, προσβολές, οικογενιειακές διαφωνίες, περιφρόνηση, συκοφαντίες, αρρώστιες, πρόωροι θάνατοι προσφιλών προσώπων, στερήσεις, φτώχεια, ανεργία, προσφυγιές, μοναξιά από εγκατάλειψη των δικών του ανθρώπων και τόσα άλλα, που ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποτε μπορεί να φθάσει μέχρι και τη θυσία της ζωής μας, όπως συνέβη με τους Μάρτυρες της Πίστεως, που προτίμησαν να υποστούν μαρτύρια παρά να αρνηθούν την αγάπη τους και την πίστη τους στον Χριστό, που πρώτος πέθανε στο Σταυρό για όλους μας. Τον προσωπικό μας σταυρό, λοιπόν, λέγει ο Κύριος, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να τον σηκώσουμε με υπομονή, με προθυμία, χωρίς γκρίνιες, παράπονα και απελπισίες. Να είμαστε, δε, βέβαιοι ότι ο σταυρός που παρεχώρησε ο Θεός στον καθένα μας είναι ανάλογος με την αντοχή μας και μπορούμε να τον σηκώσουμε μέχρι τέλους.
Έτσι θα κερδήσουμε την σωτηρία της ψυχής μας, που έχει μεγαλύτερη αξία από όλους τους θησαυρούς της γης. Αμήν.