(Ματθ. 8,28-9,1)
Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μένει κατάπληκτος κανείς βλέποντας την ελεεινή συμπεριφορά των Γεργεσηνών (ή Γαδαρηνών) προς τον Ιησού. Ο Ιησούς όταν πλησίαζε στη χώρα τους, είδε δύο δαιμονισμένος, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Κανένας δεν τολμούσε να περάσει από εκεί· τόσο πολύ φοβόνταν όλοι. Ο Κύριος τους λυπήθηκε και τους ελευθέρωσε από τους δαίμονας, που είχαν εισέλθει μέσα τους. Όταν ακούστηκαν τα νέα όλη η πόλη ξεσηκώθηκε και ήρθε να συναντήσει τον Ιησού. Γιατί; Μήπως για να τον ευχαριστήσουν, που έσωσε τους δύο συμπατριώτες τους από τα πονηρά πνεύματα; Μήπως για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στον Ιησού, που ηρέμησε ο τόπος και θα μπορούσαν άνετα, πλέον, να κυκλοφορούν και στους δρόμους, που πρώτα δεν τολμούσαν να πλησιάσουν; Όχι! Τίποτε από αυτά. Τελείως αντίθετα: μαζεύτηκαν όλοι μαζί εκεί για να διώξουν τον Ιησού από τα όρια της πατρίδας τους! Τον θεώρησαν όχι μόνον ανεπιθύμητον, αλλά και επικίνδυνον για τις παράνομες και αμαρτωλές επαγγελματικές τους ενασχολήσεις. Διότι ο Μωσαϊκός Νόμος δεν επέτρεπε να τρώνε χοιρινό κρέας ούτε να τρέφουν και να εμπορεύονται χοίρους.Αυτοί όμως είχαν ολόκληρα κοπάδια από χοίρους. Και όταν έμαθαν ότι ο Ιησούς επέτρεψε στους δαίμονες να φύγουν από τους δαιμονισμένους ανθρώπους και να μπουν στους χοἱρους και να τους πνίξουν όλους, ταράχθηκαν· αναστατώθηκαν· θύμωσαν πολύ. Χάσαμε την περιουσία μας φώναζαν. Πάμε όλοι μαζί να τον διώξουμε μακρυά από τα μέρη μας. " Βγῆκε τότε ὅλη ἡ πόλη νά συναντήσει τόν Ἰησοῦ, καί ὅταν τόν εἶδαν, τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους" (στίχ.34).
Τί κρίμα γι αυτούς τους ανθρώπους! Αντί να συναισθανθούν την αμαρτία τους για την παράβαση του Νόμου και να μετανοήσουν, έγιναν σκληρότεροι εναντίον του Θεού.
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει και στις ημέρες με όχι λίγους ανθρώπους. Τους δίνεται κάποτε η ευκαιρία να πλησιάσουν τον Χριστό, να Τον γνωρίσουν και να γευθούν τις άπειρες ευεργεσίες Του. Άν όμως δεν θέλουν να σταματήσουν τα αμαρτωλά έργα τους, το βρώμικο επάγγελμά τους, την άσωτη ζωή τους, διώχνουν τον Χριστό από την καρδιά τους. Το είπε ο Προφήτης Ησαΐας: "τά ἁμαρτήματα ὑμῶν διϊστῶσιν ἀναμέσον ὑμῶν καί ἀναμέσον τοῦ Θεοῦ" (Ησ.59,2). Έτσι δεν είναι παράξενο κάποιοι, που κάποτε μπορεί και να είχαν βαπτιστεί, να αρνηθούν τον Χριστό και να καταντήσουν άπιστοι! Είπε κάποιος βαθύς γνώστης της Αγίας Γραφής: "Βγάλετε την αμαρτία από τον κόσμο και θα δείτε ότι δεν θα υπάρχει κανένας άπιστος!"
Οι Γεργεσηνοί ( ή Γαδαρηνοί) με το να διώξουν τον Χριστό από κοντά τους στερήθηκαν τις ευεργεσίες που ασφαλώς θα έκανε ο Ιησούς και στην πόλη τους. Αφού ο Ιησούς "παντοῦ ὅπου πέρασε, εὐεργετοῦσε καί γιάτρευε ὅλους ὅσους κατατυραννούσε ὁ διάβολος" (Πράξ. 10,38). Το ίδιο παθαίνει και όποιος απομακρύνεται από τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Απομένει μόνος και απροστάτευτος στις ποικίλες επιθέσεις που θα δεχθεί από τόν ανθρωποκτόνον διάβολον ο οποίος "περιφέρεται σάν τό λιοντάρι πού βρυχᾶται, ζητώντας κάποιον νά καταβροχθίσει" (Α' Πέτρ. 5,8).
Αδελφοί μου, υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι αν δεχτούν να βαπτιστούν, να πηγαίνουν στη θ. Λειτουργία, να κάνουν την προσευχή τους, κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνουν τον Θεό. Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη ούτε από ευχαριστίες και δοξολογίες ούτε από προσκυνήματα ούτε από τίποτε άλλο. Ο Θεός όπως λέμε στην θεολογική γλώσσα είναι "ἀνενδεής". Δηλαδή, δεν έχει ανάγκη από τίποτε. Έχει τα πάντα. Εμείς έχουμε ανάγκη από το Θεό. Να μας ενισχύει στις δυσκολίες, να μας καθαρίζει από τις αμαρτίες, να μας παρηγορεί στις θλίψεις μας, να μας αγιάζει με τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας και τελικά να μας δεχθεί στην ουράνια Βασιλεία Του. Ό,τι ζητεί να κάνουμε είναι για το δικό μας καλό και μόνον. Είναι για το δικό μας συμφέρον να είμαστε συνεχώς κοντά Του, να ακούμε τη φωνή Του και να ακολουθούμε τα βήματά Του!