(Ιωάν. 17,1-13)
Σήμερα Κυριακή προ της Πεντηκοστής, τιμούμε την μνήμη των αγίων 318 Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Η Αγία αυτή Σύνοδος καταδίκασε την αίρεση του Αρείου, που δεν δεχόταν τον Ιησού Χριστό ως αληθινό Θεό και θέσπισε το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο είναι γνωστό και ως "Σύμβολο Νικαίας". Με αυτό, σε κάθε θεία Λειτουργία, αλλά και σε άλλες Ιερές Ακολουθίες διακηρύττουμε συνοπτικά τα κύρια σημεία της ορθής Πίστεως. Την ερχόμενη Κυριακή της Πεντηκοστής εορτάζουμε την ίδρυση της Εκκλησίας. Αλλά "τῆς ̓Εκκλησίας ἡ κεφαλή είναι ὁ Χριστός" (Εφεσίους 5,23), "ο Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής", "Θεός ἀληθινός". Χωρίς αυτή την πίστη Εκκλησία δεν μπορεί να υπάρξει. Και επειδή οι Άγιοι Πατέρες της Α' Οικουμενικῆς Συνόδου αυτή τη δογματική αλήθεια κατοχύρωσαν, τους τιμούμε σήμερα μία Κυριακή προ της Πεντηκοστής.
Παράλληλα με την ορθή πίστη, οι Άγιοι Πατέρες διαφύλαξαν και την ενότητα της Εκκλησίας και την ενότητα των πιστών. Γιατί η κάθε αίρεση διασπά το σώμα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία και διαταράσσονται οι σχέσεις των πιστών μεταξύ τους. Προϋπόθεση για την ενότητα των πιστών αποτελεί "η ενότητα τῆς πίστεως και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος" όπως , κατά τη θεία Λειτουργία, ζητούμε από τον Θεό να μας δώσει.
Ακριβώς γι αυτό το σημαντικό θέμα, τη νύχτα εκείνη πριν συλληφθεί, όπως ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, παρακάλεσε ο Ιησούς τον Θεό Πατέρα να διαφυλάξει ενωμένους τους μαθητές Του, και κατ' επέκταση όλους όσους πίστεψαν ή και θα πίστευαν μελλοντικά σε Αυτόν: "Πάτερ άγιε, διατήρησέ τους στήν πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου, πού μοῦ χάρισες, ώστε να μείνουν ἑνωμένοι ὅπως ἐμεῖς". (στίχ. 11).Και προσευχήθηκε όχι μόνον για τους Δώδεκα Μαθητές Του αλλά και για όλους όσους θα πίστευαν δια του κηρύγματος των Αποστόλων σε Αυτόν: "Προσεύχομαι ὄχι μόνον γι' αὐτούς, ἀλλά καί γιά ἐκείνους πού μέ τό κήρυγμα αὐτῶν θά πιστεύουν σ' ἐμένα, ὥστε νά εἶναι ὅλοι ἕνα, ὅπως ἐσύ, Πατέρα, εἶσαι ἑνωμένος μ' ἐμένα κι ἐγώ μ' ἐσένα· νά εἶναι καί αὐτοί ἑνωμένοι μ' ἐμᾶς, κι ἔτσι ὁ κόσμος νά πιστέψει" (Ιωάν.17,20-21).
Όμως, όταν ακούμε τον Ιησού την τελευταία νύχτα προ του Πάθους Του με τόση θέρμη να ικετεύει τον Πατέρα Του για την δική μας ενότητα μεταξύ μας και με τον Θεόν δεν μπορούμε να μη συγκινηθούμε; Παρότι στην κοινωνία υπάρχει έντονη η τάση των διαιρέσεων, του ανταγωνισμού, της εγωκεντρικότητας, εμείς οι χριστιανοί πρέπει να είμαστε παράγοντες ενότητας. Ενότητας ως μελών του αυτού σώματος, του σώματος του Χριστού του σώματος της Εκκλησίας. Ο Απόστολος Παύλος με πόνο απευθύνεται στους χριστιανούς της Κορίνθου και τους παρακαλεί να μην έχουν προστριβές μεταξύ τους, αλλά ειρήνη και ενότητα: "Σᾶς παρακαλῶ ἀδελφοί, στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά εἶστε ὅλοι σύμφωνοι μεταξύ σας καί νά μή ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας διαιρέσεις, ἀλλά νά εἶστε ἑνωμένοι μέ μία σκέψη καί μέ ένα φρόνημα" (Α' Κορ. 1,10). Καί στούς Γαλάτες γράφει με αυστηρότητα για το θέμα της μεταξύ τους ενότητας: "Ἄν δαγκάνετε καί τρῶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, προσέξετε μήπως ἀλληλοεξοντωθεῖτε" (Γαλ. 5,15). Ακόμη και από τη φυλακή του στη Ρώμη, ο Απόστολος Παύλος ενδιαφέρεται για την ενότητα των χριστιανών: "Νά ζεῖτε μέ ταπείνωση, πραότητα, ὑπομονή· νά ἀνέχεστε μέ ἀγάπη ὁ ἕνας τον ἄλλον καί νά προσπαθεῖτε νά διατηρεῖτε, μέ τήν εἰρήνην πού σᾶς συνδέει μεταξύ σας τήν ἑνότητα πού δίνει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ" (Εφεσίους 4, 2-3).
Χρέος όλων μας, λοιπόν, να καταβάλλουμε συνεχώς προσπάθεια για να διατηρούμε την ειρήνη και την ενότητα μεταξύ μας, ως μέλη του σώματος της Εκκλησίας. Και για να γίνει αυτό κατορθωτό, να ενδιαφερόμαστε να γνωρίζουμε όλο και περισσότερο τις αλήθειες της πίστεώς μας, να μελετάμε τον λόγο του Θεού και να προσευχόμαστε να μας ενισχύει ο Κύριος με την φωτιστική, αγιαστική και ενοποιό δύναμη του Αγίου Πνεύματος.