(Μάρκ.8,34- 9,1)
Τον αιματοβαμμένο Σταυρό του Κυρίου προβάλλει σήμερα η Εκκλησία και καλεί τους πιστούς να τον προσκυνήσουν: Με πνευματική ευφροσύνη και ιερό πόθο να προσκυνήσουμε και να ασπαστούμε τον Σταυρόν του Χριστού, ο Οποίος με την θέλησή Του καρφώθηκε σε αυτόν (τον Σταυρόν).
Αδελφοί μου είναι βαθύτατος ο συμβολισμός του Τιμίου Σταυρού και αμέτρητες οι δωρεές και οι ευεργεσίες που δεχόμαστε, όταν με πίστη τον προσεγγίζουμε και τον τιμούμε. Συγχρόνως διακηρύττει πόσο μεγάλη αξία έχει η ψυχή του καθενός μας, αφού ο Ίδιος ο Υιός του Θεού πέθανε πάνω στον Σταυρό για την σωτηρία της (ψυχής).
Στο σημερινό Ευαγγέλιο ακούσαμε τον Κύριό μας να συνδέει τον Σταυρό με την σωτηρία της ψυχής και να τονίζει ότι όλοι οι θησαροί της γής δεν αξίζουν όσο μιά ψυχή! "Τί θά δώσῃ ὁ ἄνθρωπος ὡς ἀντάλλαγμα γιά νά ἐξαγοράσῃ τήν ψυχή του" (στίχ. 37), αφοῦ οὔτε ὁ κόσμος ὅλος δέν μπορεῖ νά ἀντισταθμίσῃ τήν ἀξίαν τῆς ψυχῆς;
Αλήθεια, έχουμε σκεφθεί πόσο ντροπιάζουμε και αδικούμε την αθάνατη ψυχή μας όταν όλον τον χρόνο μας, τις δυνάμεις μας και το ενδιαφέρον μας, όλα τα περιορίζουμε για την ευχαρίστηση και ικανοποίηση των αναγκών του σώματος, και δεν σκεπτόμαστε κάν τις πνευματικές ανάγκες της ψυχής μας; Για την ψυχή μας και τις πνευματικές ανάγκες της πόσο χρόνο διαθέτουμε; Φοβούμαι ότι η απάντησή μας θα είναι απογοητευτική! Και εδώ είναι το παράξενο! Για το σώμα μας που έχει διάρκεια ζωής μερικές δεκαετίες κάνουμε το παν, ενώ για την ψυχή μας που θα ζει αιώνια πόσο ενδιαφερόμαστε;
Ο Κύριος κάποτε έθεσε το ερώτημα: "Το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ένδυμά του;" (Ματθ. 6,25). Πώς θα χαρακτηρίζαμε κάποιον που όλα τα χρήματά του και όλον τον χρόνο του τον θα τα διέθετε στο να αποκτήσει ωραία και πανάκριβα ενδύματα και θα πρόσεχε να μή τα φθείρει και να μη τα λερώσει και από την άλλη πλευρά δεν ασχολούνταν για τις ανάγκες του σώματος, για την υγιεινή τροφή του, το καθαρό νερό, καθαρή ατμόσφαιρα, την θεραπεία των ασθενειών του; Ασφαλώς θα λέγαμε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με το μυαλό του και χρειάζεται θεραπεία. Μήπως χρειαζόμαστε θεραπεία και όσοι από μάς κάνουμε τα πάντα για το σώμα και αδιαφορούμε για την ψυχή μας;
Και τί να κάνουμε; Παρότι η ψυχή μας είναι ασυγκρίτως πολυτιμότερη από το σώμα μας τουλάχιστον να κάνουμε τα στοιχειώδη που κάνουμε για το σώμα μας:
- Αν δεν αναπνέουμε δεν ζεί ο οργανισμός μας. Για την ψυχή η αναπνοή της είναι η προσευχή. Ας αφήνουμε χρόνο και στην ψυχή να προσεύχεται προς τον Δημιουργό της για να αναζωογονείται! Είτε με σύντομες προσευχές, κατά τη διάρκεια της ημέρας, είτε με οικογενειακές προσευχές στο σπίτι είτε με τις κοινές προσευχές στην Εκκλησία.
- Το νερό ζωογονεί τον οργανισμό, χωρίς νερό νεκρώνεται. "Ύ̔́δωρ ζῶν"(Ιωάν. 4,10) είναι ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή που μας προσφέρει η Εκκλησία για να ξεδιψούμε καθημερινά και να παίρνουμε ζωντάνια. Ας μή παραλείπουμε την καθημερινηλ προσεκτική μελέτη του λόγου του Θεού, που είναι απαραίτητη για την ψυχή μας
- Χωρίς τροφή το σώμα εξαντλείται και σβήνει. Το ίδιο παθαίνει και ψυχή του χριστιανού χωρίς την θεία Κοινωνία. Τό είπε ο Ίδιος ὁ ̓Ιησούς: "ἐάν μή φάγητε τήν Σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου καί πίητε αυτοῦ τό Αἷμα οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό Αἷμα ἔχεη ζωήν αἰώνιον" ( Ἰωάν. 6,53-54).
- Όταν αρρωσταίνουμε σπεύδουμε στο γιατρό. Το ίδιος ας κάνουμε για τα τραύματα της ψυχής που προκαλεί η αμαρτία. Ας πηγαίνουμε στον Πνευματικό για να μας καθαρίσει με το Λουτρό της ψυχής με το Μυστήριο της Μετανοίας και Εξκμολογήσεως.