(Τίτ. 3, 8-15)
Ο Απόστολος Παύλος όταν ελευθερώθηκε από την πρώτη φυλάκισή του στη Ρώμη έφθασε στην Κρήτη με τον πολύτιμο συνεργό του Τίτο. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα αποστολικής δράσεως, ο Απόστολος Παύλος κατέστησε τον Τίτον Επίσκοπο Κρήτης, να συνεχίσει το έργο του ευαγγελισμού του λαού και ο ίδιος ο Απόστολος συνέχισε την περιοδεία του στην Μικρά Ασία και Ελλάδα, για μία ακόμη φορά. Προχωρώντας ο Απόστολος Παύλος προς την Νικόπολη της Β.Δ. Ελλάδας, όπου σκόπευε να παραμείνει κατά την χειμερινή περίοδο 66-67 μ.Χ., στέλνει Επιστολή του στον Τίτο και τον προσκαλεί να πάει να τον συναντήσει στην Νικόπολη. Το τελευταίο μέρος αυτής της Επιστολής, που ακούσαμε σήμερα.
Όπως γνωρίζουμε και από τις άλλες 13 Επιστολές του, τον Απόστολο Παύλο ιδιαίτερα απασχολούσε το θέμα της έμπρακτης αγάπης. Με την Επιστολή του αυτή, ο Απόστολος Παύλος θέλει να στρέψει την προσοχή του Επισκόπου Τίτου, για μία ακόμη φορά, στο αγαπημένο του θέμα της αγάπης. Και είναι άξιον προσοχής τό ότι, στην μικρή αυτή περικοπή, δυό φορές ο Απόστολος τονίζει το ίδιο θέμα· γράφει: "όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και ωφέλιμα στους ανθρώπους" (στίχ.8). Και λίγο πιο κάτω: "Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας -οι χριστιανοί- να πρωτοστατούν σε καλά έργα, για να αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη" (στίχ. 14).
Ας προσέξουμε μία λέξη που επαναλαμβάνει ο Απόστολος Παύλος: "να πρωτοστατούν" σε καλά έργα. Να μάθουν οι χριστιανοί να πρωτοστατούν στα καλά έργα, όχι να έρχονται τελευταίοι. Για τον Απόστολο Παύλο δεν είναι αρκετό, το να δώσει ο χριστιανός κάτι -από αυτά που του περισσεύουν- σε ένα φτωχό, που θα χτυπήσει την πόρτα του και θα του ζητήσει ελεημοσύνη. Ζητεί να μάθουν οι χριστιανοί να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να πρωτοστατούν στη βοήθεια πεινασμένων, γυμνών, ασθενών, προσφύγων και άλλων συνανθρώπων μας, που δεν μπορούν να επιβιώσουν και χρειάζονται συμπαράσταση. Άλλωστε είναι γνωστόν, ότι ο Χριστός, κατά την Δευτέρα Παρουσία Του με βάση αυτά τα έργα της αγάπης θα μας κρίνει (βλέπ.Ματθ.25,31-46).
Δεν σας κάνει εντύπωση το ότι ο Απόστολος Παύλος δεν γράφει: "να μάθουν οι πλούσιοι να δίνουν και να πρωτοστατούν στα καλά έργα"; Ούτε το Ευαγγέλιο γράφει ότι στην Δευτέρα Παρουσία Του θα καλέσει ο Χριστός τους πλουσίους και θα τους κρίνει άν έδωσαν βοήθεια σε πεινασμένους, ή αν έντυσαν γυμνούς κλπ.. Όλους μαζί θα τους κρίνει πλούσιους, φτωχούς, μεσαίας κοινωνικής τάξεως ανθρώπους. Γιατί; Διότι σε όποια οικονομική κατάσταση και αν είναι ο άνθρωπος και σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκει, αν έχει αγάπη στη καρδιά, πολλά μπορεί να κάνει για να βοηθήσει τους άλλους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που και οι ίδιοι ήταν πτωχοί, αλλά βρήκαν τρόπους να βοηθήσουν αποτελεσματικά άλλους. Ας δούμε με συντομία μερικά τέτοια παραδείγματα: Πολύτεκνη οικογένεια, που μόλις μπορούσε να συντηρηθεί, απεφάσισε όλα τα μέλη να βγάζουν μία κουταλιά καθένας από το πιάτο του προτού αρχίσουν να τρώνε. Έτσι γέμιζαν ένα άλλο πιάτο και το πήγαιναν στον φτωχό γέρο γείτονά τους, που δεν είχε τίποτε να φάει. Φτωχή χήρα γυναίκα, πριν από αρκετά χρόνια, κάθε νύχτα πήγαινε και μάζευε από τα δοχεία σκουπιδιών της πόλεώς της διάφορα αντικείμενα, έκανε διαλογή και τα πωλούσε και έτσι σπούδασε 24 φτωχές μαθήτριες. Γνωστός μου ιερομόναχος, πήγαινε τις νύχτες στο Νοσοκομείο, να βοηθήσει βαρειά ασθενείς, που δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν αποκλειστική νοσοκόμο. Τεχνίτες που ζούσαν με το μεροκάματο, διέθεταν κάποιες ημέρες από αυτές που δεν ήσαν απασχολημένοι, και πήγαιναν να επισκευάσουν τη στέγη κάποιου φτωχικού σπιτιού, που έβλεπαν ότι έβαζαν νερό τα κεραμίδια, ή έκαναν άλλες επισκευές. Γεωργοί, συνεννοούνταν μεταξύ τους και πήγαιναν ομαδικά να θερίσουν τα σιτάρια ηλικιωμένων ανθρώπων, που δεν μπορούσαν μόνοι τους να τελειώσουν τη δουλειά αυτή. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε άφθονα τέτοια παραδείγματα, που δείχνουν ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς πλούσιος για να κάνει καλά έργα.
Αδελφοί, χριστιανός χωρίς έργα αγάπης είναι άκαρπος, λέγει ο Απόστολος Παύλος. Αυτή η λέξη άκαρπος μας θυμίζει την άκαρπη συκιά, που ο Ιησούς ήθελε να ξερριζώσει.
Ας μας απασχολήσει αυτό το θέμα, και ας σκεφθούμε καθένας μας, ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει, τί καλό θα μπορούσε να κάνει για τους αδελφούς μας, που έχουν την ανάγκη μας. Ας παρακινούμε και άλλους, ώστε όλοι μαζί να αξιωθούμε την ημέρα της Κρίσεως να ακούσουμε τα λόγια του Χριστού: "Ελάτε οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί από την αρχή του κόσμου" (Ματθ. 25,35).